Audiotechniek

Van opname naar weergave (7):

Met Jared Sacks van Channel Classics

napraten aan de montagetafel

 

© Aart van der Wal, april 2010

Zie ook:

Bachs Matthäus-Passion: wel of niet dubbelkorig?

Bachs Matthäus-Passion in Naarden 2010

Channel Classics neemt in Naarden de Matthäus-Passion op

 

Een week na de opnamen van Bachs Matthäus-Passion in Naarden (klik hier) sprak ik met Jared Sacks bij hem thuis in Herwijnen, waar Channel Classics in een schitterend historisch pand kantoor houdt en over imposante studiofaciliteiten beschikt.

Het prestigieuze, puur Nederlandse label Channel Classics bestaat dit jaar precies twintig jaar. Op 24 mei a.s. gaan de deuren van het Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven wijdopen om dit heuglijke feit uitbundig te vieren. Er zijn workshops,. masterclasses, een kinderconcert, luistersessies en een The making of... documentaire. De hele middag en avond is er wel wat te beleven, te zien of te beluisteren. De met Channel Classics verbonden musici zullen er in allerlei verrassende combinaties optreden: Iván Fischer, Johannette Zomer, The Gents, Paolo Giacometti, Amsterdam Sinfonietta, Rachel Podger, Florilegium, Amsterdam Loeki Stardust Quartet, Jasper de Waal (zijn onlangs uitgebrachte, prachtige cd wordt binnenkort op deze site besproken), de Ebony Band, De Nederlandse Bachvereniging, Bart Schneemann, de Katona Twins, Ning Feng en Dejan Lazic. Al die grote namen uit de wereld van de klassieke muziek zijn er allemaal bij! Daarnaast is er dan nog een Total Time Two wedstrijd en er kan een gedicht worden ingezonden. Meer informatie hierover vindt u op de website van Channel Classics (klik hier).

Een lange geschiedenis

"In de afgelopen twintig jaar hebben we bij Channel Classics een catalogus opgebouwd van ruim driehonderd cd's. Dat komt neer op gemiddeld zestien tot achttien cd's per jaar. Terugkijkend is dat een enorm aantal, maar ik realiseer me tegelijkertijd dat ik ouder word, ik ga richting zestig, en de inspanning die voor die catalogus nodig is geweest kan ik nu echt niet meer opbrengen. Ik voel me best nog fit, maar weet je, soms, als ik hier zit te monteren... weet ik alleen dat ik wakker word!. Dan ben ik 'onderweg' gewoon in slaap gevallen! Dan zitten ze hier te kijken. 'O, Jared slaapt, even wachten!' Maar ik kan ook power-slapen, zo'n tien minuten en daarna weer fris verder. Vroeger monteerde ik van vier uur 's nachts tot tien uur in de ochtend. Dan kon ik ongestoord zes uur lang werken, maar dat kan ik niet meer. Bovendien neemt, naarmate je ouder wordt, het concentratievermogen af. Terwijl ik in dit vak op duizend-en-één dingen moet letten, niet alleen tijdens de sessies maar ook daarna, wanneer ik aan het editen, aan het monteren ben. Maar mijn liefde voor de muziek is echt grenzeloos en met al die fantastische musici en mijn niet minder geweldige personeel als steun en toeverlaat om mij heen is het een voorrecht om hiermee bezig te kunnen zijn. Heel lang geleden begon ik in Antwerpen als orkestlid, maar dat beviel me niet. Ik had de euvele moed een eigen platenlabel te beginnen en daarvan heb ik nooit een seconde spijt gehad."

"Wat de kracht is van Channel Classics? Dat we hier alles zelf doen. Alleen het produceren van de cd laat ik graag aan een daarin gespecialiseerd bedrijf over. Maar verder? Ik ben verantwoordelijk voor dit product, voor die hele lang weg van de partituurvoorbereiding tot het zilveren schijfje. Zo zie ik het, zo is het en zo voel ik het. Ik prijs me gelukkig dat we niet alleen opnemen, maar dat we ook de editing doen en dat we het gehele traject tot en met het digitaal afwerken van de opname helemaal in eigen hand hebben. Hoe vaak komt het niet voor dat een fantastisch klinkende opname deels wordt verprutst in de fase van de eindbewerking? Ik wil dat niet. Als ik mooie strijkers mooi heb opgenomen moeten die op de cd zelf niet ineens scherp klinken. Het is maar een willekeurig voorbeeld, maar ik zorg ervoor dat dit hier niet kan gebeuren. Wij leveren de digitale tape kant en klaar aan de cd-producent af. Ik kan als Channel Classics garanderen dat wat hier door mijn vingers is gegaan zo ook op de cd staat. Punt uit!"

Werkelijkheid en fictie

"Is de opname in overeenstemming met de werkelijkheid? Gelukkig niet! Het zou niet van realiteitszin getuigen. Je kunt een orkest en een koor niet 1 op 1 in de huiskamer proppen! We scheppen een illusie en dat proberen we iedere keer weer zo goed mogelijk te doen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Neem het Utrecht Te Deum van Händel, dat ik onlangs heb opgenomen met Jos en De Nederlandse Bachvereniging in het onlangs verbouwde Concertgebouw in Haarlem. Dan moet ik echt worstelen met de EQ, de equalisatie, want de hoogweergave is daar aan de schelle kant terwijl de laagweergave mij al evenmin naar de zin is. Zeker van de strijkers wil ik nog iets mooiers maken dan zoals het nu onbewerkt op de harddisk staat. Dan klaagt Jos terecht over het gebrek aan nagalm, de nogal droog uitgevallen akoestische ruimte. Dit is typisch muziek die eigenlijk in de Waalse Kerk in Amsterdam moet worden opgenomen, maar die was helaas toen niet beschikbaar. Dat is ook zoiets. Je wilt zus, maar je kunt alleen maar zo, omdat agenda's je tot een andere oplossing dwingen."

"Ik moet dus in dit geval achteraf zoeken naar een passende oplossing. Ik maak een tweekanaals mix-down, ik ga analoog uit en hier analoog in, en maak er met de Lexicon galm bij, dus geen direct geluid, en voeg die toe aan kanaal 16 en 17. Dat zijn mijn galmkanalen.Ik heb hiermee uitvoerig geëxperimenteerd, er ten slotte twee keer een cd van gebrand en die naar Jos gestuurd, maar hij vindt die galm nog steeds niet genoeg. Hij wil meer ruimtelijkheid hebben, terwijl ik moet voorkomen dat daardoor het klankbeeld aan doorzichtigheid, aan transparantie en definitie inboet. Je kunt niet het kind met het badwater weggooien. Dat brengt heel veel werk met zich mee, maar alleen het eindresultaat telt; en dat is bij de mensen thuis! Ik probeer me steeds in hun situatie te verplaatsen, voor zover dat natuurlijk kan. Niet iedereen heeft een topklasse-installatie thuis of kan profiteren van bijna ideale akoestische omstandigheden. Ik zoek dus de slechte akoestische plekjes hier in huis op en ga daar aan de gang met niet meer dan middelmatige weergavespullen. Dan luister ik heel kritisch naar wat daar dan uitkomt."

"De opnamen die we in Naarden van de Matthäus-Passion hebben gemaakt zijn wat mij betreft een schoolvoorbeeld van doorzichtigheid. Misschien denk je dat ik voor eigen parochie predik, maar het is een heel mooie opname geworden en het resultaat zal op cd ook heel mooi zijn. De combinatie van direct en indirect geluid bepaalt in hoge mate de klankkwaliteit. Dat het uiterst natuurlijk klinkt. Super Audio biedt dan nog het voordeel dat je dichter bij de geluidsbron komen zonder dat je het gevoel krijgt dat die midden in je gezicht is. Bij stereo lukt dat niet."

Ruimte die past bij de muziek

"Soms lees ik in recensies over een Channel Classics-opname dat de microfoons te dichtbij hebben gestaan. In stereo welteverstaan. Dat mag misschien een kwestie van smaak, van perceptie zijn, maar ik wil wel de dynamiek, de emotie horen. Ik wil niet verder weg opnemen, alleen maar een mooi plaatje maken om het mooie plaatje. Als ik het over klankbeleving in het algemeen heb vind ik een luisterpositie tussen de vijfde en de tiende rij ideaal. Dat is tenminste mijn gevoel, zonder dat ik het nu als een dogma hanteer. De opnamen met Rachel Podger en Arte di Suonatori van Vivaldi's twaalf concerten voor viool en strijkers op. 4 (La stravaganza) maakten we in september 2002 in de kerk van het katholieke seminarie in het Poolse Goscikowo-Paradyz (klik hier voor de recensie - AvdW). De muren waren daar zo dichtbij dat ik mijn microfoons niet verder weg van het ensemble kon plaatsen. Als je dat wel doet krijg je er een groot aantal ongewenste reflecties bij wijze van spreken gratis bij. Ik ben me ook altijd bewust van wat wel en wat niet bij de muziek past. Neem de laatste Telemann-cd (klik hier voor de recensie - AvdW). Het programma hebben we opgenomen in de Waalse Kerk, met de Holland Baroque Society en geweldige solisten, al met al een fantastisch ensemble. Dit is barokmuziek die echt ruimte nódig heeft. Het klankbeeld moet als het ware ádemen en de timing moet perfect zijn want die is bepalend voor wat je hoort. Een ruimte die past bij de muziek, dat is wat mij betreft het begin van een goede opname. Neem Iván Fischer en zijn Budapest Festival Orchestra, met de opstelling van eerste violen links en tweede violen rechts, en de contrabassen middenachter. Dat levert zo'n natuurlijke balans op dat je er als opnametechnicus vrijwel niets aan hoeft te doen. Iván heeft bovendien erg goede oren. In de nieuwe concertzaal in Boedapest, de MUPA, hadden ze de achterwand veranderd. De musici hoorden zichzelf en elkaar niet goed genoeg, vandaar. Doek werd vervangen door hout. Wij gingen met onze standaard microfoonopstelling opnemen en schrokken van de daardoor veranderde klank: de strijkersklank kregen we gewoon niet warm. Iván kwam naar beneden en vroeg: 'wat is er met de strijkers aan de hand?' Hij had het op de bok meteen gehoord. Het is ten slotte toch goed gekomen."

Het Budapest Festival Orchestra met Iván Fischer

"Met muziek bezig zijn beschouw ik niet als werk. Wel als mijn levenswerk. Het geeft zo'n geweldige kick als de opname precies zo uitpakt als ik mij die tijdens het bestuderen van de partituur heb voorgesteld. In de voorbereidingsfase zoek ik echt alles uit en als ik met de muziek vertrouwd ben, de partituur goed ken, zie ik als het ware de akoestiek en de microfoonopstelling voor me en is geleidelijk aan een bepaald klankbeeld in mijn hoofd ontstaan zoals ik dat wil realiseren. Als het tijdens de opname zo ook uitpakt, dan ben ik hélemaal gelukkig. Daar doe ik het voor, dat is mijn drijfveer. Als ik dan bovendien fantastische musici om me heen heb zijn die me inspireren is het zelfst een feest. Nee, dat is geen werken!"

 
  Lavinia Meijer

Op een tafeltje ligt een stapel cd's. "Dat is de oogst van slechts een maand. Mij volkomen onbekende muzikanten die mij die cd's sturen met de vraag of wij hen willen opnemen. Daarom sturen ze die kant en klare cd's op, om bij Channel Classics te komen. Eens in de maand beluister ik ze allemaal. Dat brengt me trouwens op een ander belangrijk aspect van ons werk: ik voel me ook verantwoordelijk voor de artiest. Artist & Repertoire, A & R, het is een heel belangrijk onderdeel van onze taak. We zijn met Pieter Wispelwey begonnen en kijk nu eens hoeveel artiesten zich met ons hebben verbonden! Vorig jaar kwam Lavinia Meijer, die geweldige harpiste die de Nederlandse Muziekprijs won, bij ons (klik hier voor het interview - AvdW). Het is fantastisch dat wij haar in haar carrière op die manier kunnen helpen!"

"Soms krab ik me achter de oren. Ik krijg bijvoorbeeld een verzoek van een ensemble om een cd op te nemen. Een strijkkwartet dat dolgraag iets met Channel Classics wil doen, maar wat moet ik met weer een Debussy/Ravel- of een Schubert-kwartet? Er zijn er al zoveel van, van de beste ensembles. En als ik dan vraag hoeveel concerten ze hebben gespeeld krijg ik als antwoord dat ze dat nog niet voor elkaar hebben gekregen, maar dat die opname zeker de deuren zal openen. Aha, denk ik dan, maar als je heel goed bent hèb je al concerten! Soms wordt er veel te gemakkelijk over gedacht."

Familebedrijf

"Soms is het hier net een familiebedrijf. Mijn vrouw die de booklets ontwerpt en mijn oudste zoon Jonas die hoesfoto's maakt. Ik zal hem straks om meerdere redenen missen, want hij gaat binnenkort twee jaar studeren aan de academie van het American Film Institute in Los Angeles. Hij hoop daar zijn master's degree te halen. Daar ben ik best trots op want ze nemen daar maar weinig mensen aan. Hij heeft al heel veel films gemaakt en is hier afgestudeerd, maar dit is natuurlijk geweldig voor hem. Hij doet ook heel veel fotosessies en vandaar dat ik hem graag 'inhuur'!"

 
  Iván Fischer

"Het succes van een platenlabel heeft veel met image te maken, met uitstraling. Iván Fischer met zijn Budapest Festival Orchestra vind ik daarvan een goed voorbeeld. Natuurlijk moet topkwaliteit er gewoon zijn want anders is het niks en wordt het nooit iets speciaals. Goede recensies en het binnenhalen van prijzen spelen zeker mee, maar dat is slechts een klein deel van het verhaal. Bovendien heb je die nooit zelf in de hand. Zo viel Mahler II onder Fischer wel overal in de prijzen en de naar mijn smaak bepaald niet mindere Mahler IV weer niet. Onbegrijpelijk, maar zo lopen de hazen nu eenmaal. Maar het is een illusie dat een geweldige recensie, ook niet in zo'n blad als de Gramophone, een platina plaat of zoiets oplevert. Je kunt er dan misschien wel een extra honderd méér van verkopen, maar het is allang niet meer zoals vroeger, toen een mooie recensie de kassa's deden rinkelen. Het repertoire speelt eveneens een rol, zoals de verzadiging in de markt ook meetelt. Na een Editor's Choice of CD of the month plakken we er een sticker op en dat is natuurlijk best goed, met name voor de markt in Azië, want daar heerst over uitvoeringen een minder uitgesproken mening dan hier in het Westen. De Aziatien missen de daarvoor vereiste culturele achtergrond. Dus gaan we hier gewoon met z'n allen in het weekend stickers opplakken!"

Concerten en cd

"Zelf vind ik de combinatie concerten en cd heel belangrijk, vooral in het buitenland. Zo was Iván Fischer net in Boston en New York met alle Beethoven-symfonieën, vier met The Orchestra of the Age of Enlightenment en vijf met zijn eigen Budapest Festival Orchestra. Wij zorgen dan voor de signeersessies, interviews, cd-voorraad, de publiciteit eromheen. Daarmee gaan we al maanden van te voren aan de slag. Hermine Sterringa doet dat voor ons wereldwijd (ik herinner me Hermine nog van haar A&R activiteiten voor Philips Classics - AvdW). Interviews in kranten, op jullie en andere sites, dat is echt heel belangrijk. Dat draagt bij aan image building, in de goede zin van het woord. Als Dejan Lazic in Amsterdam een concert geeft en er verschijnt een groot interview met hem in bijvoorbeeld de De Telegraaf, dan is dat belangrijk. Zonder die concerten heb je die mogelijkheid niet, en al helemaal niet in het buitenland. Hier in Nederland is het in het algemeen in de dagbladen met de aandacht voor klassieke muziek niet zo best gesteld. Er is meer kans op een bespreking in een Londense krant dan in een Nederlandse. We proberen ook wat de publiciteit betreft echt creatief te zijn. Artiesten als Johannette Zomer en Dejan Lazic denken ook in dit opzicht echt met mij mee."

 
  Dejan Lazic

"Hoe we aan Lazic zijn gekomen is snel verteld. Zijn management in België belde me tien jaar geleden op en stuurde me vervolgens een paar muziekcassettes. Zo is het gekomen. Ik bracht hem in contact met Iván Fischer en sindsdien heeft hij met hem twee grote tournees gemaakt. Geweldig, zijn bewerking en uitvoering van Brahms' Vioolconcert, sindsdien het Derde Pianoconcert van Johannes Brahms, geknipt uit drie live-concerten! (klik hier voor de recensie - AvdW). Voor Deja is de muzikale spanning het belangrijkste aspect van zijn pianospel. Hoe meer spanning, hoe beter het voor hem is. Rachmmaninovs Tweede pianoconcert werd 's avonds tijdens het concert in een keer live opgenomen, met alleen 's morgens een repetitie met het orkest. Hij is een musicus die beseft dat de receptie na het concert net zo belangrijk is als het concert zelf. Zo zijn er niet veel! "

"Je kunt als producer, recensent of gewoon als muziekliefhebber een duidelijke mening hebben over een artiest, maar waar het uiteindelijk om gaat is zijn manier van communiceren met het publiek, de muzikaliteit die daarbij wordt uitgestraald. De techniek moet er natuurlijk a priori zijn, punt uit. Als die er niet is hoeven we het eigenlijk nergens meer over te hebben en al helemaal niet over de vertolking zelf, waarover we best met elkaar van mening mogen verschillen."

Topsport

"Musiceren op het hoogste niveau is echt topsport. Je bent als artiest zo goed als je laatste concert. Je moet tegen het vele reizen, al die onpersoonlijke hotelkamers en de eenzaamheid kunnen. Is hij of zij vanaf de eerste noot voldoende gefocust? Eerst de traditionele buiging en dan wham! Op dat moment kan het aan concentratie ontbreken, er kunnen allerlei problemen zijn, bijvoorbeeld in de privésfeer. Doorbijten dus, maar er is altijd een bepaald, professioneel niveau, los van de vraag of het publiek het altijd merkt als het wat minder gaat. Als ik echt eerlijk ben denk ik dat er van de live-concerten die ik jaarlijks meemaak er niet meer dan een stuk of vijf zijn die ik als zeer bijzonder heb beleefd. Muziek maken is geen lopende band, het gaat bepaald niet vanzelf."

"Er zijn ook allerlei zaken die de musicus afleiden van zijn voornaamste taak: muziek maken. Ik ervaar dat zelf op een andere manier. Het liefst zou ik alleen maar opnamen maken en me niet bemoeien met promotie, verkoop, distributie en zo verder, want dat leidt alleen maar af, maar dat kan nu eenmaal niet. Of ik had allang een partner moeten hebben voor specifiek dat traject."

"Tijdens de opname schrijf ik in de partituur plussen en minnen en krabbel ik soms geheugensteuntjes neer. Thuis luister ik alles toch nog een keer af om er zeker van te zijn dat ik het tijdens de sessie goed heb getaxeerd. Is het waar wat ik toen neerschreef, klopte mijn gevoel wel? Was dat wel de beste take, of is het deze? Ik schuif het niet zomaar klakkeloos in elkaar. Er zijn producers die al tijdens de opnamesessies hun eindoordeel over de takes in de partituur hebben gemerkt. Dan is dat bij wijze van spreken al kant en klaar, maar ik doe dat niet. Bovendien kan ik in de computer alle takes gemakkelijk naast elkaar zetten en zodoende snel en betrouwbaar vergelijken."

Promotie

"De distributie van cd's staat al jaren onder druk en uiteraard kijken we verder dan vandaag. Als er sprake is van het downloaden van muziek (we werken op dit gebied samen met de site van Linn Records, waar negen van onze super audio cd's kunnen worden gedownload), dan wel in hoge resoluties want ik kan er slecht tegen dat mijn prachtige producten op basis van low quality downloading worden afgenomen. Het gaat er per slot van rekening om dat niet alleen zoveel mogelijk muziekliefhebbers worden bereikt, maar ook zonder concessies aan de weergavekwaliteit. Channel Classics beschikt over een rijke catalogus waarin heel veel is geïnvesteerd en die het volgens mij maar tevens velen met mij meer dan waard is om ook via downloading beschikbaar te zijn. Maar zoals gezegd, de kwaliteit is en blijft voor mij nummer een. Dat downloading zo'n vlucht heeft genomen is trouwens niet verwonderlijk. Labels hoeven veel minder of zelfs helemaal geen voorraad aan te houden, er zijn geen order-, inpak- en verzendkosten, enzovoorts."

"Japan is nog steeds een heel bijzondere en fascinerende afzetmarkt. Was het in ieder land maar zo. Moet je je voorstellen, Dejan Lazic was daar op tournee en signeerde na ieder concert ruim twee uur lang! Mijn distributeur daar heeft het fantastisch geregeld, alles stond klaar, van de bevoorrading van de winkels tot de flyers en posters. En natuurlijk wordt Dejan er volkomen in de watten gelegd! In Japan begrijpt men dat de cd-verkoop essentieel deel uitmaakt van de promotie van de artiest. De meeste grote, internationaal opererende impresariaten hebben dat nog steeds niet voldoende door. Ze investeren er niet of nauwelijks in terwijl ze er - met hun artiest - wel de vruchten van kunnen plukken. Er zijn musici die dankzij een goed besproken opname al beroemd zijn voordat zij zich op het concertpodium als zodanig hebben bewezen. Pieter Wispelwey was al beroemd in Zuid-Korea, nog voordat hij daar een voet op de grond had gezet. De cd heeft duidelijk zijn grote waarde."

Beethoven in Boedapest

"We nemen momenteel in Boedapest de Beethoven-symfonieën op met Iván Fischer en het Budapest Festival Orchestra. We hebben net de Vierde en de Zesde symfonie op 21 sporen vastgelegd. Dat betekent dan dat we apart de 21 kanalen opnemen, maar ook meteen een stereomix maken. Dat was al met al weer een bijzondere ervaring. Bij Fischer wordt het nooit routine. De Pastorale was zo goddelijk mooi, met de houtblazers verspreid door het hele orkest! Vaste posities? Vergeet het maar, Iván haalt de musici die achterin spelen naar voren, anderen plaatst hij naar achteren. Of wie rechts zit, wordt ergens links gepositioneerd. Dat is zeker spannend voor de musici, die zich dan weer op een andere manier moeten bewijzen, maar het blijkt vooral inspirerend te werken. Ze hebben er ook niet het traditionele auditiesysteem zoals wij dat kennen. Een strijker speelt een poosje op een bepaalde plek en wordt dan naar voren gehaald!"

(Jared Sacks laat een fragment horen uit de Pastorale; de violen zijn duidelijk in de links/rechtsopstelling te horen - AvdW). "Met een dergelijke opstelling kost het geen moeite er echt iets moois van te maken. Je hoort het, de eerste en tweede violen klinken in de beide kanalen even sterk, zoals het moet zijn. Waarom zou je de tweede ten opzichte van de eerste violen verzwakken? De tweede violen spelen toch al vaak een octaaf lager. De houten achterwand blijft voor de strijkersweergave een probleem. Ik gebruik altijd dubbele A/B-opstelling met bovendien nog aparte M/S (mono/stereo) sporen. Weinig collega's doen dat, maar met de matrix in de digitale mengtafel kan ik heel simpel het stereo-effect veranderen, direct bijsturen. Met alleen A/B is het een beetje plat, maar met de toevoeging van M/S komt er ineens diepte, opent de klank zich als het ware. Ik gebruik het niet alleen in het symfonische repertoire, maar ook in de kamermuziek en zelfs met Lavinia Meijers eenzame harp. De zaalakoestiek kan ik eventueel nog apart bijmengen."

"Boedapest is en blijft geen sinecure. Eerst anderhalve dag rijden met mijn volgestouwde bestelbus. Dan de hele zaak opbouwen en vervolgens opnemen. Na drie dagen inpakken en dan weer anderhalve dag terug. Tja, dan zit mijn vierde en vijfde wervel dus vast en moet ik naar de therapeut. Soms zijn de schema's gewoon moordend. Eerst naar China voor een opname met Ning Feng, een waanzinnig goeie violist overigens (klik hier voor de recensie - AvdW). Gelukkig hoeft er niet veel worden gesjouwd. Ik heb daar een vaste opnameset staan en neem alleen mijn microfoons mee. Dan door naar Hong Kong voor een vergadering en aansluitend een opname in Australië met Dejan Lazic en het Australian Chamber Orchestra. De opnamespullen had ik in dit geval al vooruitgestuurd. Het is goedkoper om het van hier in flight cases te versturen dan het daar te huren! Dan van Australië weer terug naar Nederland voor niet meer dan een halve dag, want vervolgens moet ik dan met Hein Dekker (een geweldige recording engineer, met wie ik al jaren samenwerk) naar Zweden om daar een opname te maken met het Zweeds Radiokoor. Dat is natuurlijk te gek, al creëer ik het wel zelf. En muziek is zó mooi en zó enerverend, joh!"


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links