‘Create a horizon’ is een van de aanwijzingen in de partituur van het Viulukonserton (1976/77) van de op 27 juli jl. overleden Finse componist Einojuhani Rautavaara. Een typerende aanwijzing van een componist die vond dat je in goede muziek een glimpje van de eeuwigheid kon opvangen. Een mystieke sjamaan, die in zijn lange carrière diverse stijlen onderzocht (neo-classicisme, serialisme, neo-romanticisme), om uiteindelijk uit te komen bij een volstrekt eigen toontaal. Hij was daar duidelijk over:

‘Naturally, the linking together of various (and to some people contradictory) systems must of necessity come to break the taboos of each system. But then I also believe that all artistic taboos are evidence of shortsightedness (in time and space) and often of racism.’

Einojuhani Rautavaara (1984-2016)

Nog student aan de Sibelius-Akademie in zijn geboortestad Helsinki maakte hij grote indruk met zijn A Requiem in Our Time (1953) voor blazers en slagwerk, geschreven na de dood van zijn moeder. Sibelius was dermate onder de indruk van het werk dat hij de jonge componist aanbeval in Amerika, waar Rautavaara o.a. studeerde bij Aaron Copland. Rautavaara schreef een divers en uitgebreid oeuvre waarin de acht symfonieën, de zeven opera’s (waaronder een over Van Gogh), de concerten en de vele prachtige koren een belangrijke plaats innemen. Welhaast een tophit werd naast zijn Zevende symfonie ‘Angel of Light’, het prachtige Cantus Articus, waarin naast de uiterst inventieve orkestratie een hoofdrol is weggelegd voor een schare snaterende en kwetterende vogels. De sjamaan, mysticus en natuurliefhebber Rautavaara ten voeten uit.

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links