DVD-recensie

Een tripje naar Rossini-land

 

© Paul Korenhof, september 2015

 

Rossini: Il signor Bruschino

Carlo Lepore (Gaudenzio), Maria Aleida (Sofia), Roberto De Candia (Bruschino padre), Francisco Brito (Bruschino figlio, Delegato di polizia), David Alegret (Florville), Andrea Vincenzo Bonsignore (Filiberto), Chiara Amarù (Marianna), Orchestra Sinfonica G. Rossini
Dirigent: Daniele Rustioni
Regie: Teatro Sottoterraneo

Opus Arte OA BD7124D (blu-ray)

Opname: Pesaro, augustus 2012

 

Een klucht leuk maken lijkt steeds lastiger te worden en het gevolg is dat regisseurs er steeds meer 'grappen' bij gaan verzinnen. Dat werkt soms wel, soms niet en zoiets zien we ook bij deze voorstelling, waarbij we er wel rekening moeten houden dat een vondst die het in het theater goed doet, op het beeldscherm aan effect kan inboeten, natuurlijk nog afgezien van het feit dat bij herhaald naar een opname kijken de houdbaarheid van grappen beperkt wordt.

Van de vijf komische eenakters uit Rossini's beginjaren is de laatste, Il signor Bruschino, ossia Il figlio per azzardo (Mijnheer Bruschino, of De ondergeschoven zoon) waarschijnlijk de bekendste en de meest gespeelde, en niet zonder reden. Het libretto zit voor een klucht redelijk goed in elkaar met aandacht voor de belangrijkste karakters en het verhaal bezit zelfs een origineel element. De kern is namelijk dat een aanstaande schoonvader (Bruschino) nu eens geheel terecht niet aan het huwelijk van zijn zoon wil meewerken en maar al te graag meewerkt aan het spelletje van de bruid om haar eigen geliefde naar voren te schuiven.

Voor het Rossini Festival 2012 besloot het regiecollectief Teatro Sotterraneo Il signor Bruschino te ensceneren als onderdeel van een 'Rossini-Land', een soort pretpark waar in aparte paviljoens de opera's van de maestro continu aan de rondslenterende bezoekers worden voorgespeeld. De kleurrijke en grappig anachronistische enscenering van de opera zelf doet het daarbij best wel leuk, ook als een enkele grap iets te voorspelbaar overkomt, maar de hele entourage hoeft voor mij minder. Een scenische introductie van zeven minuten waarin we zien hoe het pretpark opengaat en de acteurs zich op hun rol voorbereiden, is op zich nog wel grappig, maar verder kan ik makkelijk stellen zonder rondwandelende bezoekers die soms helemaal niet in het gebodene geïnteresseerd zijn. Niet dat het slecht gedaan is, maar het voegt niets toe en leidt alleen maar af.

In de door Daniele Rustioni met de nodige sprankeling geleide uitvoering zijn de bas Cartlo Lepore en de bariton Roberto De Candia helemaal op hun plaats als de vader en de vermeende schoonvader van de bruid, terwijl David Alegret een verrassende belofte voor de toekomst lijkt: een vaardig gehanteerde lichte Rossini-tenor die mij sterk doet denken aan William Matteuzzi. Helaas blijft de zang van de Cubaanse sopraan Maria Aleida wat achter bij haar acteren. In het midden en de laagte schieten kleur en klank tekort en de hoogte is er wel, maar daar mis ik iets van de charme die bij deze muziek past.

Het beeld en de verdere technische verzorging van de blu-raydisc zijn voortreffelijk, maar de cameraregie had iets minder aandacht aan de figuratie mogen besteden. Ik had deze opname overigens in de speler na een recente Carmen uit Verona, waarbij ik aangenaam verrast was geweest over de voortreffelijke klank van de stemmen zonder dat er irritante zendmicrofoons bespeurbaar waren. Vreemd dat zoiets in het kleine theatertje van Pesaro niet mogelijk is en we zelfs geconfronteerd worden met microfoondraden die met lappen plakband langs een gedecolleteerde schouder geleid worden.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links