CD-recensie Philippe Thuriot speelt Ravel en Couperinop knopaccordeon
© Tjako Fennema, juli 2018
|
Een prachtige en kersverse productie, een fraai verzorgd digipack, een prikkelend programma, een gloedvolle toelichting en verantwoording. De Belgische accordeonist Philippe Thuriot legt gewetensvol uit hoe hij tot dit project kwam. Tot zover alles goed. Maar het is niet om aan te horen, terwijl Ravels muziek toch tot het onverwoestbare soort hoort. Maar Philippes knopaccordeon bast en bromt maar door, de elegante lenigheid van Ravels pianomuziek wordt gesmoord in moeizaamheid. Het programma op deze cd wekt de nieuwsgierigheid met Ravels Tombeau, het Menuet Antique, Alborada, de Pavane en la Valse plus een aantal Couperins. Uiteraard zijn er lichtpunten, zoals de Rigaudon uit Le Tombeau, maar zowel de componist als de toehoorder wordt geen plezier gedaan met deze cd. En er zijn genoeg muziekwerken te bedenken die een bijzondere uitvoering kregen in vaardige accordeonvingers. Harry Mooten speelde menige Scarlatti en uit Bachs WTC, het Deense duo - en professoren aan het Deens conservatorium - James Crabb en Geir Draugsvoll* weten fantastische vertolkingen te geven van Petrouchka (toegegeven een kermispopwerk) van Stravinsky en de Tableaux d'une exposition van Moesorgski. Het Nederlandse vrouwenaccordeonduo Toeac, dat in Denemarken studeerde, voert beide werken ook regelmatig en zeer muzikaal uit.** Ooit hoorde ik Leipzig een aanvaardbare Ma Mère L'oye door drie accordeonisten en zag ik op het internet de Boléro door een accordeonist uitgevoerd. Dat brengt me op de gedachte dat de accordeon als solo-instrument net wat te log is om dergelijke transcripties uit te voeren, uitzonderingen daargelaten. Daarvoor moet je wellicht bij de meesterlijk veelzijdige en Nederlandse accordeonist Johnny Meyer (overleden in 1992) zijn. Hij paarde de jeneverfles aan grote snel- en lenigheid en opperste muzikaliteit. ______________- index |
|