CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, september 2017

 

Tsjaikovski: Vioolconcert in D, op. 35 - Rococo-variaties op. 33 (bew. Yvan Cassar)

Nemanja Radulovic (viool en altviool), Borusan Istanbul Philharmonic Orchestra o.l.v. Sascha Goetzel (Concert), Ensemble Double Sense (Variaties)
DG 00028947980896 • 52' •

   

Voor alle duidelijkheid: Nemanja Radulovic is een topviolist, een alleskunner op zowel de viool als de altviool.

Zo eindigde Aart van der Wal zijn bespreking van de laatste cd van Nemanja Radulovic, met werken en bewerkingen van Johann Sebastian Bach. Vioolvirtuoos Nemanja Radulovic (1985) oogt als een kruising tussen rockgitarist Slash en Niccolò Paganini, twee persoonlijkheden die ieder in hun eigen vakgebied wereldfaam hebben verworven. Radulovic probeert beiden te emuleren, hoewel hij geen componist is. Zijn virtuositeit staat op de Bach-cd niet in dienst van de componist, maar de noten van Bach worden gebruikt als vehikel voor zijn virtuositeit. Een schril contrast met iemand als Alina Ibragimova, die tijdens de Proms van de zomer van 2016 in haar eentje de volgepakte Royal Albert Hall twee avonden plat kreeg met haar vertolking van de Partita's en Sonates van Bach. Ibragimova kruipt in de noten van Bach, cijfert zichzelf weg en staat zo uiteindelijk ontroerend en indrukwekkend op het podium. Radulovic epateert met zijn techniek, vibreert er lustig op los, zet tempi en frasering naar zijn hand zoals het uitkomt en laat zich begeleiden door een slordig intonerend orkestje dat is opgenomen met de nodige kunstmatige galm. Maar omdat een jeugdig publiek ermee wegloopt knijpen we een oogje dicht. Of laten we ons sturen door de knip?

Op de nieuwe cd met een werk en een bewerking van Tsjaikovski is het in aanleg niet anders, al liggen de zaken hier veel genuanceerder. Ook nu zet Radulovic de noten naar zijn hand, maar die hand heeft oneindig veel meer voeling met Tsjaikovski dan met Bach. Nu wil het onzalige toeval dat DG slechts enige maanden geleden een verpletterende uitvoering uitbracht van het Vioolconcert, door Lisa Batiashvili, bijgestaan door de Staatskapelle Berlin onder Daniel Barenboim. De vergelijking tussen de Staatskapelle en het orkest uit Istanboel is onbegonnen werk, hoewel ik sinds zijn optreden bij het Radio Filharmonisch Orkest beslist overtuigd ben van de talenten van dirigent Sascha Goetzel. Maar waar Batiashvili haar ziel en zaligheid in dienst stelt van Tsjaikovski's partituur, laat Radulovic horen wat hij met die partituur kan doen. En dat is veel, ongelofelijk veel, en heel veel dat er niet staat. Het is ook indrukwekkend, meeslepend en daardoor overtuigend, want Radulovic gelooft heilig in deze muziek. Hij ontdekt vanuit dat geloof nieuwe inzichten die onze luistergewoontes op de proef stellen, en daar is op zich niets mis mee. In een live uitvoering werkt zoiets natuurlijk veel overtuigender dan op een opname.

Net als op de Bach-cd laat Radulovic zich hier ook op de altviool horen. Daarvoor moest gearrangeerd worden, en een logische kandidaat werd gevonden in de Rococo Variaties, oorspronkelijk voor cello en kamerorkest. Het kamerorkest werd voor de gelegenheid omgebouwd naar een strijkorkest, waarbij de blazerspartijen voor rekening van een piano komen. Een armoedige oplossing die misstaat op een kwaliteitslabel als DG, maar alweer niemand zal storen die het stuk niet eerder heeft gehoord. Om te eindigen met de beginregels van Aart van der Wal: Nemanja Radulovic is een topviolist, een alleskunner op zowel de viool als de altviool.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links