CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, januari 2015

 

Tsjaikovski: Pianoconcert nr. 1 in bes, op. 23 - nr. 2 in G, op. 44

Simon Trpceski (piano), Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Vasily Petrenko

Onyx 4135 71'

Opname: juni en sept. 2012, Liverpool Philharmonic Hall

   

In januari 2011 besprak ik hier een nieuwe uitgave van de complete pianoconcerten van Tsjaikovski, gespeeld door Stephen Hough voor de 50 ste editie van The Romantic Piano Concerto. Hough wordt daar begeleid door het Minnesota Orchestra onder chef-dirigent Osmo Vänskä. Naar aanleiding van deze nieuwkomer haalde ik die nog eens uit de kast. Hough is een groot virtuoos, en geeft een spectaculaire uitvoering van het Eerste pianoconcert; toch schrok ik me een hoedje van het slotapplaus. Simon Trpceski speelt net zo virtuoos, maar toen het aan het eind van het concert stil bleef was ik teleurgesteld. Soms wil je dat applaus er gewoon bij hebben. Of het hier om live-registraties gaat waarbij het applaus is weggelaten wordt niet vermeld, maar enig speurwerk in de agenda van de pianist levert op dat de opnamen zijn gemaakt zonder publiek, in twee dagen volgend op een concertuitvoering.

Simon Trpceski is een Macedonische pianist met een enorme podiumpresentie, wat je noemt een podiumbeest. Daarbij heeft hij een techniek om van de duizelen - de ideale man voor deze concerten. In Petrenko heeft hij de ideale partner gevonden, en samen maken deze mannen muziek met een hoofdletter. In het eerste concert weten ze bovendien op een subtiele (en nog vaker spectaculaire) manier de aandacht te vestigen op interpretatiev details, met name in de tempokeuzes. Ik ken eigenlijk maar één opname die datzelfde gevoel weet op te roepen (en overstijgt), en dat is de live-opname die Emil Gilels in november 1979 maakte in New York - daar hoor je het publiek in het slotakkoord op de stoelen klimmen.

Met het tweede pianoconcert is iets merkwaardigs aan de hand. In een voorwoordje van de pianist in het cd-boekje zegt Trpceski dat hij geen bijzondere reden heeft om de Siloti versie van het langzame deel te spelen. Nu is die Siloti versie een door de componist zelf afgekeurde affaire, waarbij ongeveer de helft van het tweede deel geamputeerd is. Vroeger speelde iedereen deze versie, omdat men van oordeel was dat een langzaam deel van een kwartier een te vette kluif is voor het publiek. In de afgelopen kwart eeuw zijn pianisten tot de conclusie gekomen dat deze versie eigenlijk niet kan, zeker bij een cd-opname. Trpceski doet het toch, kennelijk speelt hij de Siloti bewerking ook op concerten; het had voor de opname best gekund - ruimte genoeg voor die zeven extra minuten. Voor het overige ook hier niets dan lof voor de verrichtingen van Trpceski en dirigent Petrenko, die met zijn Liverpudlians een pracht van een Russische orkestklank neerzet.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links