CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, maart 2019

 

Tsintsadze: 24 Préludes

Inga Fiolia (piano)
Grand Piano GP783 • 53' •
Opname: april 2018, Riverside Studios, Keulen

   

Hoewel haar naam niet Georgisch klinkt (dan zou ze Fioliadze moeten heten) is Inga Fiolia (1983) niet geboren maar wel getogen in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Ze is de dochter van de leider van een popgroep die ook componeert, en groeide op als wonderkind: op haar zevende speelde ze haar eerste concert. Ze ontving haar conservatoriumopleiding in Moskou, maar door de strubbelingen tussen Rusland en Georgië na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie verhuisde ze naar Duitsland. Ze woont in Keulen, en heeft eerder voor het label Grand Piano twee cd's opgenomen met pianowerken van Glinka. Met deze derde uitgave bewijst ze dat ze haar repertoire niet uitkiest om snel succes te boeken, maar om ons deelgenoot te maken van haar muzikale passies. Eén daarvan ligt voor de hand: de muziek van haar vaderland, en in het bijzonder van de componist Sulkhan Tsintsadze (1925-1991).

Onlangs besprak ik hier voor het eerst een werk van Tsintsadze, een componist die ik niet kende (de enige Georgiërs die ik heb ontmoet zijn Giya Kancheli en Djanzug Kakhidze). Kancheli heeft Georgië verruild voor Antwerpen en mag zich in een magistrale hoeveelheid discografische aandacht verheugen, vooral op het label ECM. Daarbij steekt Tsintsadze magertjes af, met een handjevol moeilijk te vinden titels - gelukkig biedt youtube zoals altijd uitkomst.

Sulkhan Tsintsadze werd opgeleid tot cellist en componist, en bracht zijn werkzame leven door in Tbilisi. Hij maakte als cellist deel uit van een strijkkwartet, en voor dat medium heeft hij zijn belangrijkste werken geschreven: tusssen 1947 en 1991 ontstonden twaalf strijkkwartetten.

In zijn vroege werk voldoet Tsintsadze aan de eisen van de machthebbers om muziek te schrijven die rekening houdt met het bevattingsvermogen van de gemiddelde Sovjet burger, maar in 1966 was hij die beperking voorbij. Dat is goed te horen in de 24 Préludes die hij in 1971 schreef voor zijn landgenoot, de pianovirtuoos Roman Gorelashvili, die ze redigeerde en een jaar later opnam (te beluisteren op youtube). Even als die van Bach en Chopin bestrijken ze de vierentwintig toonsoorten; Tsintsadze kiest voor een reis langs de kwintencirkel, afwisselend in majeur en mineur.

Net als Bartók vond Tsintsadze inspiratie in de volksmuziek van zijn vaderland, en net als bij Bartók pakt dat niet goedkoop uit. Dit is een opus dat staat als een huis, en een uitdaging zou moeten zijn voor iedere pianist met ambities. Het gedroomde opus voor Inga Fiolia, die de uitdaging dan ook met beide handen heeft aangegrepen. Het label Grand Piano opereert onder de vlag van Naxos, en de opnamekwaliteit is niet altijd optimaal, maar daarvan is hier geen sprake. Onder de beste omstandigheden heeft Fiolia een werk ingespeeld dat iedere muziekliefhebber eens in zijn leven gehoord moet hebben. Toch is het niet haar verbluffende virtuositeit die de meeste indruk maakt, haar onvoorwaardelijke geloof in deze muziek voert ons naar de schepper: Sulkhan Tsintsadze, Georgisch componist.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links