CD-recensie
© Siebe Riedstra, december 2018
Schubert: Werken voor piano vierhandig - VISchubert: Thema aus der Oper Marie von Hérold, variiert in C, D 908 - Grande Sonate in Bes, D 617 - Grande Marche héroïque in a, D 885 - Fuge in e, D 952 - Grande Marche funèbre in c, D 859 - Allegro moderato und Andante D 968 Jan Vermeulen en Veerle Peeters (piano) |
Met deze zesde aflevering van de complete werken voor piano vierhandig van Franz Schubert voor het label Et'cetera nadert dat project zijn voltooiïng. In het voorjaar van 2019 komt deel zeven uit, en daarmee is de klus geklaard. In juli 2014 zijn Jan Vermeulen en Veerle Peeters aan dit reuzenkarwei begonnen, dat ze net voor kerst 2018 afsloten. Het bijzondere aan de onderneming is naast het magnifieke spel van dit duo het instrument dat ze bespelen. Voor de verandering geen kopie, maar een zorgvuldig gerestaureerd origineel instrument van de bouwer Tröndlin. Johann Nepomuk Tröndlin (1790-1862), was de Steinway van zijn tijd. Zijn werkplaats produceerde vijftig tot zestig instrumenten per jaar, het instrument dat het duo bespeelt dateert uit de periode 1825-30. Net zo bijzonder is de schilderachtige locatie: een boerderij in het Belgische Willebringen, een dorpje met zeshonderd inwoners. Op de schuurzolder huizen diverse piano's, en daar komen ook de opnamen tot stand, op een kale houten vloer en onder schuine houten dakspanten. Schubert zou er zich thuis hebben gevoeld.
Wat deze editie ook een prettig cachet geeft is de toelichting, in het Vlaams, door Jan Vermeulen (uiteraard ook in E/F/D). Niet alleen door de treffende observaties over het ontstaan en de aard van deze werken, maar ook door het ongedwongen taalgebruik. Eén voorbeeld:
'Het zou een koud kunstje zijn om de Grande Marche Funèbre te bewerken voor een uit de kluiten gewassen harmonieorkest. De triple-forte momenten kunnen nauwelijks gedragen worden door een fragiele pianoforte een smeken om de kracht van koperblaasinstrumenten terwijl de tremolo's niets anders zijn dan tromgeroffel. Ook het louterende trio wordt haast de hele tijd vergezeld van ostinato pianissimo tremolo's.'
Zo'n tekst maakt de lezer dubbel nieuwsgierig, en zorgt er bovendien voor dat de oren gespitst zijn. Net als in de eerste vijf afleveringen presenteert het duo Vermeulen/Peeters beeldschoon verzorgde interpretaties op een instrument dat een nieuw licht doet schijnen op deze geniale werken. In de woorden van Vermeulen: 'deze werken kunnen moeiteloos de vergelijking doorstaan met zijn piano-en kamermuziek, meer zelfs, ze behoren tot het beste wat ooit geschreven is voor vierhandig klavier.'