CD-recensie
© Siebe Riedstra, mei 2014
Röntgen: Strijktrio nr. 1 in D, op. 76 - nr. 2 in a (Dvorák) - nr. 3 in e - nr. 4 in D (Walzer-Suite) Lendvai String Trio Champs Hill Records CHRCD068 • 61' • Opname: maart 2013, Music Room, Champs Hill, Sussex |
De drie dames van het Lendvai Strijktrio leerden elkaar kennen aan de Guildhall School of Music in Londen. Nadia Wijzenbeek komt uit Nederland, Ylvali Zilliacus is Zweedse en Marie McLeod is van Britse komaf. De naam Lendvai heeft geen diepere betekenis, gewoon een componist van leuke strijktrio's. In Nederland werd het trio een forse geldprijs toegekend uit het Kersjes Fonds, waarmee ze een beeldschone cd met de strijktrio's van Beethoven realiseerden. Ik heb hem hier besproken. Strijktrio's zijn ten opzichte van strijkkwartetten een schaars artikel, en dus zijn deze dames steeds op zoek. In 2007 ontdekten ze het Eerste strijktrio van Julius Röntgen, een Nederlandse componist naar wie vooral veel straatnamen vernoemd zijn, en die een cartouche heeft in het Concertgebouw, maar van wie in datzelfde Concertgebouw slechts zelden een noot gehoord wordt.
Het Lendvai Trio werd op slag verliefd op het Eerste en enige strijktrio van Röntgen dat ooit in druk verscheen, zijn opus 67, geschreven in 1915 op zestigjarige leeftijd. Een heerlijk stuk speelmuziek dat net niet te belegen smaakt naar de negentiende eeuw, maar nieuwsgierig om zich heen kijkt in de twintigste eeuw en daar het ontluikende neoclassicisme opmerkt bij een collega als Ferruccio Busoni. Het Lendvai Trio ging op zoek naar meer en vond in het Nederlands Muziek Instituut in Den Haag de manuscripten van nog vijftien strijktrio's. Julius had uit zijn tweede huwelijk twee strijkende zoons waarmee hij als altviolist graag musiceerde: Edvard en Joachim. Muziek voor huiselijk gebruik, nooit in druk verschenen en compleet verstoft. Het Lendvai Trio heeft zich tot taak gesteld om het stof eraf te blazen en alle zestien trio's een nieuw leven te bezorgen. Alle zestien op het podium wordt dringen, maar op geluidsdrager moet het lukken.
Dat is uiteraard niet alleen afhankelijk van het enthousiaste van drie musiciennes, er zijn in de eerste plaats fondsen nodig. De Nederlandse dirigent Anton Kersjes hoefde door een gefortuneerde echtgenote en een uiterst florerende wijnhandel na zijn vijfenzestigste niet meer te dirigeren en stichtte een schitterend fonds. Kinderen waren er niet, en dank zij dit echtpaar, dat leefde in een tijdperk waarin Röntgen not done was, kunnen we kennismaken met een ensemble en een componist die elkaar gevonden hebben: deze cd is van de eerste tot de laatste seconde een genot om naar te luisteren.