CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2015
Nuyts: Symfonie nr. 5 (Fetish) - Pianoconcert (Innocence in Admiration) Erwin Deleux (piano), Vlaams Sinfonietta o.l.v. Raf de Keninck VanderKrieken VKCD13001 . 56' • (sacd) + bonus-dvd (met interview met componist en repetitiefragmenten Opname: dec 2012, Miry Zaal, Koninklijk Conservatorium Gent |  |
 |
|
Frank Nuyts |
|
De Vlaamse componist Frank Nuyts (1957) heeft stapels partituren op zijn naam staan, maar in Nederland kennen we hem nauwelijks. Dat zou zo maar kunnen veranderen, want zijn muziek is toegankelijk, zit goed in elkaar, is uitstekend geïnstrumenteerd en houdt de luisteraar voortreffelijk bij de les. Nuyts boetseert zijn taal uit een grabbelton van materialen, voornamelijk van twintigste-eeuwse afkomst. In de allereerste plaats Leonard Bernstein - wat heeft die man een enorme invloed gehad op het postmoderne componeren, na jaren van nauwelijks verholen verguizing. Bernstein vergat nooit dat het luisterende publiek altijd de hoofdrol moet spelen. Vandaar zijn aanstekelijke ritmes, pakkende harmonieën en de clowneske mengeling van de lach en de traan. De muziek van Nuyts heeft er veel van opgestoken: ze barst van de energie, vooral door de leidende rol van het slagwerk (de instrumentalist Nuyts groeide ermee op).
Wanneer je het doosje openmaakt rolt er spontaan een tweede schijfje mee naar buiten, een bonus-dvd die op geen enkele manier in de bijsluiter wordt vermeld. Daarop een sympathiek interview met de componist plus repetitiefragmenten van deze productie. Een beetje verwarrend in het interview is een plotse verwijzing naar 'John Luther', alsof iedereen moet weten wie dat is. Componist John Luther Adams week uit naar het noorden van Alaska en is duidelijk een bron van inspiratie voor Nuyts. We moeten John Luther op zijn beurt niet verwarren met John Adams, de meest succesvolle Amerikaanse componist van het moment.
Nuyts presenteert op dit schijfje zijn Vijfde symfonie 'Fetish' en het Pianoconcert 'Innocence in Admiration'. Wat in de allereerste plaats opvalt is de spaarzame instrumentatie met strijkkwintet, vier houtblazers en drie koperblazers, harp, piano en een o zo belangrijke slagwerker, vijftien musici in totaal. In de beide laatste delen van de symfonie wordt daaraan een sopraan toegevoegd. Aan het rijk klinkende resultaat hoor je die zuinige bezetting niet af, mede dankzij de voortreffelijke opname.