CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, maart 2019

 

Miaskovski: Cellosonate nr. 1 op. 12

Rachmaninov: Cellosonate in g, op. 19 - Twee stukken voor cello en piano op. 2 - Prélude voor piano in cis, op. 3 nr. 2

Bruno Philippe (cello), Jérôme Ducros (piano)
Harmonia Mundi HMM 902340 • 71' •
Opname: juni 2018, La Courroie, Entraigues-sur-la-Sorgue (F)

   

Bruno Philippe (1993) is een Franse cellist met een prijzenkast vol gewonnen concoursen. Op zijn resumé prijken de namen van belangrijke orkesten en dirigenten. Dit is zijn tweede cd voor het label Harmonia Mundi, op de eerste koos hij voor bewerkingen: Beethovens Vioolsonate met de bijnaam Kreutzer in een celloversie, en Schuberts Arpeggione Sonate. Hier kiest hij voor Russisch repertoire dat wat betreft Nikolaï Miaskovski nog lang niet is stukgespeeld, en ook Rachmaninovs opus 2 komen we niet alle dagen tegen.

In een begeleidend woordje vertelt de cellist: 'Wanneer de luisteraar zich afvraagt wat een werk voor piano solo te zoeken heeft midden in deze cd, wil ik er op wijzen dat het programma ontworpen is om in één keer beluisterd te worden. Dus verschaft de Prélude voor piano de gelegenheid om binnen te treden in het universum van Rachmaninov, als voorbereiding op de cellosonate. Veel luisterplezier.'

Het werk in kwestie is Rachmaninovs tophit, de stukgespeelde Prélude in cis-klein. Zelf had hij op latere leeftijd een pesthekel aan dat stuk, een jeugdwerk uit 1892, dat deel uitmaakt van zijn opus 3, de Cinq Morçeaux de Fantaisie, geschreven toen hij negentien jaar was. Ik heb de cd inderdaad in één keer beluisterd en werd halverwege onaangenaam getroffen door het routineuze spel van pianist Jérôme Ducros in dit solomoment. Aan virtuositeit ontbreekt het hem niet, maar overmatig pedaalgebruik en een gebrek aan finesse maakten argwanend over het verdere verloop van het recital. Dus na afloop nog maar eens geluisterd naar de Eerste Cellosonate van Miaskovski, een beeldschoon stuk dat - eerlijk is eerlijk - uitstekend wordt gespeeld, in een gulle opnamekwaliteit. Hetzelfde geldt voor de Prélude en Danse orientale die samen Rachmaninovs opus 2 uitmaken. De Cellos onate van Rachmaninov is eindelijk doorgebroken als een meesterwerk dat er zijn mag, en dus is er sprake van felle competitie: wijlen Heinrich Schiff heeft (samen met Elisabeth Leonskaja op Philips) de lat bijna onbereikbaar hoog gelegd. Desondanks een recital dat zijn doel niet zal missen: bij de optredens van beide heren en de bijbehorende meets and greets zal deze cd gretig aftrek vinden.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links