CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, oktober 2011

 

 

Glass: Metamorphosis I–V

Lavinia Meijer (harp)

Channel Classics . Aangenaam Klassiek • 31' •

 

 

 

 


Dit is geen reguliere uitgave, maar een gratis cd die weggegeven wordt in de actie Aangenaam Klassiek 2011, dit jaar in een milieuvriendelijk kartonnen doosje. Wie zich – voor een tientje – dat doosje met de beide actie-cd’s aanschaft krijgt deze erbij. Drie voor de prijs van twee. Het is een kartonnen wallet, maar hij heeft zijn eigen tekstboekje, met een inleiding van Hans Heg. Normaal gesproken is er weinig reden om aan dit soort acties aandacht te schenken, die verkopen zich zelf wel. Dit is toch net ietsje anders. Voor het eerst in mijn bestaan kocht ik de Aangenaam Klassiek Box, uit nieuwsgierigheid naar de bonus. Die blijkt de moeite van enige extra aandacht meer dan waard.

Philip Glass viert in januari 2012 zijn 75 ste verjaardag. Net als collega Steve Reich, die dit jaar 75 is geworden, is hij nog steeds zeer actief, niet alleen als componist, maar ook als ensembleleider en pianist; bovendien bestiert hij tegenwoordig ook zijn eigen cd-label. Niet slecht voor een man die ooit taxichauffeur in Manhattan was om in zijn levensonderhoud te voorzien en in zijn vrije tijd te componeren. Op 13 mei van dit jaar was Glass te gast in De Melkweg, en hij wilde bij zijn concert graag een Nederlandse musicus betrekken. Glass maakte kennis met Lavinia Meijer, en omdat hij niets voor de harp had liggen, stelde hij haar voor om zijn Metamorphosis voor piano over te zetten naar de harp. Dat bleek zonder problemen te kunnen. Op het concert speelde Lavinia de eerste drie delen, en het succes was reden genoeg om op 28 juni in de Westvest Kerk te Schiedam het gehele werk op te nemen. De opnametechniek is net als bij de vorig drie cd’s voor Channel in één woord schitterend.

Metamorphosis onderscheidt zich in niets van andere stukken van Philip Glass. De formule is bekend, en de reactie van veel klassieke muziekliehebbers ook. Voor menigeen is dit muziek die op geen enkele manier de geest prikkelt – integendeel: ze veroorzaakt verveling, irritatie of in het beste geval een soort hypnose. Nu had Glass al vroeg door dat hij op het traditionele concertpodium niet welkom was, en dus week hij uit naar een ander circuit. Met zijn eigen ensemble trok hij langs de alternatieve podia en verwierf zo een grote schare fans die op hun beurt niets te zoeken meenden te hebben in de traditionele concertzaal. Toch zullen veel van die fans via Philip Glass ook de werken van Steve Reich, Terry Riley, John Adams en Louis Andriessen hebben leren kennen – en dan merken ze dat er in die suffe concertzaal ook leuke dingen gebeuren. De scheiding tussen klassiek en alle andere vormen van muziek is al lang niet meer zo streng als hij een halve eeuw geleden was, en de grenzen tussen de genres vervagen de laatste decennia in sneltreinvaart.

Op die ontwikkeling spelen klassiek opgeleide musici - ook in Nederland – steeds beter in: kijk maar naar de verrichtingen van het Nederlands Blazers Ensemble of de serie cd-opnames van pianist Ralph van Raat voor het label Naxos. Lavinia Meijer bevindt zich in goed gezelschap. In dat goede gezelschap telt uiteindelijk maar één ding: de kwaliteit van het muziekmaken. En dat is waar deze cd volkomen overtuigt. De intensiteit van het musiceren is zo fascinerend dat het er even niet toe doet wat er gespeeld wordt en waarop. Persoonlijk had ik niet verwacht Philip Glass op een harp langer dan vijf minuten te kunnen verdragen, maar dat pakte anders uit. Lavinia Meijer neemt Glass onder haar harpvleugels en metamorfoseert een handvol simpele akkoorden op een eentonig ritme tot grootse Muziek.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links