CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2018

 

Julien Libeer - Lignes Parallèles

Haydn: Symfonie nr. 49 in f (La Passione)

Lipatti: Concertino in the Classical Style op. 3

Mozart: Pianoconcert nr. 27 in Bes, KV 595

Julien Libeer (piano), Les Métamorphoses o.l.v. Raphaël Feye
Evil Penguin EPRC 0029 • 65' •
Opname: juni 2018, Concertgebouw, Brugge

   

De Belgische pianist Julien Libeer (1987) werd in 2012 onder de hoede genomen door Maria Joao Pires: van 2013 tot 2017 mocht hij regelmatig het podium met haar delen. Een betere start van zijn carrière had Libeer zich niet kunnen wensen - het hield hem ver van het concoursencircus. In 2015 kwam zijn eerste cd uit op het Belgische label Evil Penguin, een solorecital dat hij de naam Lignes Claires meegaf (hier besproken). Heldere lijnen, gevonden in het werk van twee componisten: Maurice Ravel en Dinu Lipatti, de Roemeense pianist die in 1950 op 33-jarige leeftijd overleed. Lipatti liet ondanks zijn kortstondige carrière een kolossale reputatie na, die tot op de dag van vandaag nog niets aan kracht heeft ingeboet. Dat hij ook componeerde is door zijn reputatie als uitvoerder ondergesneeuwd geraakt.

Julien Liebeer leerde opnamen van de pianist Lipatti rond zijn twintigste kennen en raakte vervolgens gebiologeerd door Lipatti de componist. Op Lignes Claires speelde hij een Nocturne en de Sonatine voor piano linkerhand. Op de nieuwe cd, die hij Lignes Parallèles noemde, komt het Concertino in Classical Style tot klinken. Een verrukkelijk werk, geschreven in 1936 (Lipatti was achttien), waarmee Lipatti bewijst dat hij een geboren componist was. Julian Libeer heeft er jaren naar gehunkerd om dit kleinood op te nemen. Dat hij zijn project de naam Lignes Parallèles meegaf mag ingegeven zijn door de parallellen tussen de componisten Haydn, Mozart en de neoklassieke Lipatti, maar er is nog een tweede en wellicht meer voor de hand liggende reden.

Libeer bespeelt op deze cd een vleugel van de Belgische bouwer Chris Maene, een instrument waarvan de snaren niet kruiselings gespannen zijn, maar parallel aan elkaar. Het eerste exemplaar van dit model maakte Maene op instigatie van Daniel Barenboim, die het in 2015 introduceerde op zijn cd On my new piano. Sindsdien wordt de parallelle Maene bespeeld door niet de geringsten, waaronder Martha Argerich en Pierre-Laurent Aimard.

Lignes Claires en Lignes Parallèles zijn niet alleen twee schitterende cd's waarop Julien Libeer zich bewijst als meesterpianist , samen met het prachtensemble Les Métamorphoses en dirigent Raphaël Feye. Ze onderscheiden zich door de liefdevolle inzet voor de componist Dinu Lipatti. Een keer luisteren naar het openingsdeel van het Concertino en u bent verkocht.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links