CD-recensie

© Siebe Riedstra, januari 2016

Paul Hindemith componeerde maar een handjevol orgelwerken: drie sonates, twee kleine stukken en twee concerten met orkestbegeleiding. Hoewel Hindemith aan de wieg stond van de HIP, de historisch geïnformeerde muziekpraktijk, wist hij niet goed raad met de positie van het orgel. In Europa componeerde hij twee sonates die misschien aansluiten bij de toenmalige 'orgelreform'. Na zijn emigratie naar Amerika componeerde hij zijn Derde Orgelsonate en een Orgelconcert voor de opening van Lincoln Center. Die werken lijken geënt te zijn op het Amerikaanse orgeltype van Aeolian Skinner. Reden voor interessante speculatie, maar niet hier. Belangrijker is een substantiële toevoeging aan Hindemiths orgelrepertioire in de vorm van de 11 Interludia uit Ludus Tonalis. Ludus Tonalis was Hindemiths antwoord op het Wohltemperierte Klavier, in twaalf Preludia, Intermezzi en Fuga's. Bach componeerde 2 x 24 Preludia en Fuga's, Hindemith hield het bij twaalf, maar voegde er tussenspelen, een voorspel en een naspel aan toe. Die elf Interludia zijn door Joachim Dorfmüller omgeschreven naar het orgel. Een waardevolle bundel karakterstukken, die hier voor het eerst op geluidsdrager verschijnt. Kirsten Sturm (1978) speelt dit repertoire op een modern orgel (61/IV/P) uit 1979 van de bouwer Hubert Sandtner, dat net als het Marcussen orgel in Rotterdam Duitse en Franse klanken in één instrument verenigt. Dat lukt haar uitstekend, en de akoestiek werkt mee. Dit is een orgelopname die je noot voor noot kunt volgen.

index