CD-recensie
© Siebe Riedstra, september 2017
Higdon: Altvioolconcert - Hoboconcert - All Things Majestic Roberto Diaz (altviool), James Button (hobo), Nashville Symphony o.l.v. Giancarlo Guerrero |
'Jennifer Higdon (1962) is one of the most distinguished composers working in America today' - aldus de tekst op de bijsluiter. De live-opnamen die op deze uitgave in de serie American Classics worden gepresenteerd moeten het bewijs leveren. Higdon is een laatbloeier die zichzelf leerde fluitspelen en pas op haar eenentwintigste begon met componeren. Niet bepaald een veelbelovende start. Toch heeft ze kans gezien om een Pulitzer Prize (vioolconcert) en een Grammy in de wacht te slepen. Bovendien worden haar werken door alle grote Amerikaanse orkesten gespeeld en schreef ze voornoemd vioolconcert voor Hillary Hahn, toch niet de eerste de beste en een garantie voor uitvoeringen. Bezoekers van de ZaterdagMatinee op 12 november 2011 bij het afscheid van Jaap van Zweden kunnen erover meepraten.
Soloconcerten lijken een sterk punt voor Higdon, die door de vele opdrachten van componeren haar beroep heeft kunnen maken. Op deze cd worden twee soloconcerten gepresenteerd, voor hobo en altviool. Het altvioolconcert, geschreven voor Roberto Diaz, voormalig solo-altist van het Philadelphia Orchestra en nu directeur van het Curtis Institute in dezelfde plaats, valt op door de fenomenale kwaliteiten van de solist - altvioolspel van deze kwaliteit behoord tot de buitenklasse. Het hoboconcert wordt gespeeld door de eerste hoboïst van het dienstdoende orkest, de Nashville Symphony. Het is een ensemble dat een reputatie verworven heeft door zijn enorme inzet voor eigentijds repertoire, met als motor dirigent Kenneth Schermerhorn.
Hoe klinkt de muziek van Jennifer Higdon? Wie streng is oordeelt wellicht als volgt: we horen een componist die na alles wat er met het componeren misging in het midden van de twintigste eeuw heel argeloos het wiel opnieuw gaat uitvinden. Een aandoenlijk streven, wanneer men haar geboortedatum in aanmerking neemt. Ook wat stuntelig, vergeleken met hetgeen er in de Verenigde Staten is gecomponeerd sinds Antonin Dvorak de nieuwe wereld verliet. In de wanhopige strijd tegen de leegloop van de concertzalen moeten vakmensen als David Diamond, Walter Piston, noem ze maar op, het afleggen tegen nieuwkomers als Higdon.
Er is een andere insteek mogelijk: laten we blij zijn met de inspanningen van componisten als Higdon, die kennelijk kans zien om de interesse van een groot publiek te wekken. Daarin bestaat het belang van deze cd, ze geeft de nieuwsgierige luisteraar de kans om zelf te oordelen.