CD-recensie
© Siebe Riedstra, mei 2015
Händel: Israel in Egypt Julia Doyle (sopraan), Maria Valdmaa (sopraan), David Allsopp (altus), James Gilchrist (tenor), Roderick Williams (bas), Peter Harvey (bas), Nederlands Kamerkoor, Le Concert Lorrain o.l.v. Roy Goodman Et'cetera KTC 1517 • 76' + 52' • (2 cd's) Live-opname: 19 september 2014, Dom, Verden (D) |  |
Deze eenmalige uitvoering van Händels grootste koorcompositie is voor de betrokken organisatoren bepaald geen sinecure geweest. Het Nederlands Kamerkoor uit Amsterdam en Le Concert Lorrain uit Metz trokken samen naar Verden voor dit concert in het kader van het Musikfest Bremen. Radio Bremen. Deutschlandradio Kultur en Et'cetera Records waren erbij, zodat een en ander heeft geresulteerd in deze prachtig vormgegeven cd-uitgave. Er is nog een reden om met meer dan gewone belangstelling naar deze opname te luisteren: dirigent Roy Goodman. In de bijgeleverde bio wordt zijn afscheid van het concertpodium als volgt publiek gemaakt: 'With five grandchildren and a large sailing boat, it's not surprising that, aged almost 64, Roy decided to take early retirement.' Toegegeven, Roy is jong begonnen: hij was in 1963 op zijn twaalfde de jongenssopraan in de beroemde opname van het Miserere van Allegri voor EMI met het Choir of King's College Cambridge onder David Willcocks. Hij heeft een leven lang keihard gewerkt als concertmeester, klavecinist en dirigent, en in die hoedanigheden aan honderden opnamen meegewerkt. Als hij wenst dat dit zijn zwanenzang is kunnen we dat alleen maar respecteren.
Händel heeft posthuum een geweldige reputatie opgebouwd als de schepper van monumentale koorwerken, maar de werkelijkheid was anders. Zijn tijdgenoten verklaarden hem min of meer voor gek toen hij in 1739 op de proppen kwam met een partituur waarin nauwelijks aria's voorkwamen, en die ook nog eens gebaseerd was op een oudtestamentisch bijbelverhaal. Felix Mendelssohn zorgde niet alleen voor de wederopstanding van Bachs Mattheus-Passion, hij beijverde zich ook voor het herstel van Händels grote oratoria. Meer nog, hij liet er zich door inspireren in zijn Elijah en Saint Paul, die in hun Engelse versies de grondslag legden voor de Victoriaanse koortraditie, waar koren van honderden zangers de norm bepaalden.
Vandaag mag het weer een onsje minder zijn, en het Nederlands Kamerkoor zingt dan ook in een tweekorige bezetting van vier maal vier elk - waar een intiemere klank vereist wordt wordt de bezetting ingekrompen. Le Concert Lorrain speelt uiteraard op oude instrumenten met een bescheiden strijkersbezetting, met vier eerste en vier tweede violen. Ideale aantallen, die gecompleteerd worden door een uitmuntend solistisch team. Het is echter de enorme vakkennis en de kolossale ervaring in deze muziek en specifiek in dit werk die de directie van Goodman tot een onvergetelijke belevenis maakten, daar in de Dom van Verden, op 19 september 2014.
De opname is een verhaal apart. Dikwijls wordt er in live-situaties voor gekozen om de microfoons zo dicht mogelijk op de uitvoerenden te plaatsen. Op die manier hou je ongewilde publieksparticipatie buiten beeld. Het opnameteam heeft hier een flinke dosis radio-ervaring in de mix gegooid, en zo is er een klankbeeld ontstaan waarin de nagalm van deze grote kerkruimte evenveel kans krijgt als de snelle figuraties in de strijkersbegeleiding. Geen sinecure, maar prachtig gelukt.