CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, april 2017

 

Grieg: Vioolsonate nr. 1 in F, op. 8 - Vioolsonate nr. 2 in G, op. 13 - Vioolsonate nr. 3 in C, op. 45

Maya Levy (viool), Matthieu Idmtal (piano)

Pavane ADW 7585 • 73' •

Opname: okt. 2016, Academiezaal, Sint Truiden (B)

   

Edvard Grieg (1843-1907) stond in muzikale zin met één been in de Noorse folklore en met het andere in de laat-romantiek van de negentiende eeuw. Het was een tijd waarin de folklore in de klassieke muziek zijn intree deed en gevestigde vormen als sonate en symfonie concurrentie kregen van het symfonische gedicht. Grieg deed nog een dappere poging tot het schrijven van een symfonie, maar toen de partituur voltooid was gooide hij hem na één uitvoering teleurgesteld in de onderste bureaula - met de toevoeging op de titelpagina 'mag nooit worden uitgevoerd'. De kennismaking met de Eerste Symfonie van zijn Deense collega Niels Gade kwam kennelijk hard aan. Op het gebied van de kamermuziek voer Grieg iets beter, maar ook daar is de oogst karig, met één strijkkwartet, een cellosonate en drie vioolsonates - een tweede strijkkwartet werd voltooid door zijn vriend Julius Röntgen.

De website van prestoclassical.com biedt een machtig hulpmiddel aan de verzamelaar die meer wil weten over de beschikbaarheid van zijn favoriete muziek. Voer in google componist + werknaam + presto in en ziedaar: er verschijnt een compleet overzicht van alle beschikbare titels op dit moment. Wat betreft Grieg en zijn vioolsonates komen we er achter dat er van de Derde vioolsonate tientallen opnamen bestaan, te beginnen met de meest indrukwekkend ogende: die van Fritz Kreisler en Sergej Rachmaninov uit 1928, te beluisteren op youtube. De drie vioolsonates passen samen precies op een cd, maar in de praktijk zijn er slechts weinig duo's die zich daaraan gewaagd hebben. Uiteraard een handvol uit het geboorteland van de meester, maar slechts twee 'grote' namen uit het internationale circuit: Augustin Dumay en Maria Joao Pires voor het label DG en Dong-Suk Kang en Roland Pöntinen voor BIS.

Het was dus helemaal geen slecht idee van de twintigjarige Belgische violiste Maya Levy en haar zeven jaar oudere en eveneens Belgische muzikale partner Matthieu Idmtal om de drie sonates op te nemen. Zelfs als je nog maar twintig jaar bent, want je wordt hoe dan ook niet vergeleken met de concurrentie - zeker wanneer die in de meeste platenkasten nog ontbreekt. Wie uit nieuwsgierigheid de opname van Kreisler beluisterd heeft zal zich verbazen over de enorme vlucht die het vioolspel in de afgelopen eeuw heeft genomen. Want laten we eerlijk zijn, de ruim vijftigjarige Kreisler moet het wat betreft intonatie afleggen tegen zijn twintigjarige collega van bijna honderd jaar later. En ook het argument dat de legendarische toonvorming van Kreisler uniek was wordt hier duchtig aangevochten. In het tweede deel van de derde sonate laat Maya Levy met een prachtig slank geluid horen dat ze tot grootse momenten van schoonheid weet te stijgen. Dat is sowieso de algemene indruk die deze schijf achterlaat: wat heeft deze violiste een schitterende toon. Wat ook opvalt is dat ze die toon tot elke prijs slank en zijdezacht wenst te houden, en dat kan niet altijd. In de stormachtige momenten in de finale van de derde sonate mag ze hier en daar echt wel wat meer van zich afbijten. Dat ze dat niet doet heeft ook wel iets ontroerends - ze kan gewoon niet anders dan zo mooi mogelijk spelen.

Te oordelen naar de agenda van het duo krijgt het - vooral Belgische en Duitse - publiek het komende jaar volop gelegenheid om deze sonates live te komen beluisteren. Op grond van deze cd kan ik ik u van harte aanbevelen om dat vooral te gaan doen. Wie thuis wil blijven kan via deze voortreffelijk opgenomen uitgave genieten van een aanstormend talent dat zeker nog veel van zich zal laten horen.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links