CD-recensie
© Siebe Riedstra, oktober 2014
Godard: Barcarolle nr. 2, op. 80 - Barcarolle nr. 3, op. 105 - Des scènes Italiennes, op. 126 - 20 Pièces pour le piano, op. 58 Alessandro Deljavan (piano) Piano Classics PCL 0072 • 81' • Opname: mei 2014, Westvestkerk, Schiedam |  |
Benjamin Godard (1849-1895) schreef in zijn korte leven een ontzagwekkend oeuvre bij elkaar: zeven opera's, vijf symfonische werken, twee vioolconcerten, twee pianoconcerten, een vracht kamermuziek, stapels instrumentale muziek en ruim honderd liederen, vaak op eigen teksten. Eeuwige roem verwierf hij met een mopje van drie minuten: de Berceuse uit de opera Jocelyn. Iedereen speelde of zong het, van Fritz Kreisler tot Bing Crosby, tientallen keren moet het de hitlijsten hebben gehaald. Godard was tot zijn veertigste een succesvol componist, maar werd door nieuwe geluiden ingehaald voordat hij overleed. Geveld door tuberculose en met een joodse stamboom verhuisde hij naar het kerkhof van vergeten componisten.
Op geluidsdragers gaat het met Godard heel wat beter dan op het concertpodium. Een maand geleden besprak ik hier een gloednieuwe uitgave van zijn pianoconcerten, nu presenteert het label Piano Classics een overvolle schijf met pianowerken. Piano Classics is het geesteskind van Pieter van Winkel, de man achter Brilliant Classics. Pieter is zelf een uitstekende pianist, en heeft een fijne neus voor pianotalenten die een kans verdienen, risico's durven te nemen en betaalbaar zijn. Dat leverde op het label Brilliant al uitstekende resultaten op, en hier is dat niet anders. Piano Classics mikt duidelijk op de combinatie vergeten repertoire en aanstormend talent. Voor deze schijf maakte de Italiaanse pianist Alessandro Deljavan de reis naar de Westvestkerk in Schiedam.
Ik ga u niet wijs maken dat we hier te maken hebben met vergeten meesterwerken, maar net als in mijn bespreking van de beide pianoconcerten dringt ook hier de vraag zich op: waarom wel Saint-Saëns en niet Godard? Het antwoord blijft hetzelfde: Godard liep enige decennia achter. Dat heeft desondanks zeer beluisterbare (salon)muziek opgeleverd die hier een eerlijke kans krijgt van pianist Deljavan. De opname is ronduit schitterend - alleen producer Pieter van Winkel wordt vermeld, geen technicus. Na de Vioolconcerten door Chloë Hanslip op Naxos en de Pianoconcerten door Howard Shelley op Hyperion een waardevolle aanvulling op de muzikale nalatenschap van Benjamin Godard op Piano Classics.