CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, juli 2014

 

The Romantic Violin Concerto - Vol. 14

Glazoenov: Vioolconcert in a, op. 82 - Méditation in D, op. 32 - Mazurka-Oberek in D

Schoeck: Concerto quasi una fantasia in Bes, op. 21

Chloë Hanslip (viool), Orchestra della Svizzera Italiana o.l.v. Alexander Vedernikov

Hyperion CDA67940 69'

Opname: okt 2011, Auditorio Stelio Molo, Lugano

 

Verzamelaars die (net als ik) hun collectie graag overzichtelijk willen houden worden met deze uitgave op hun wenken bediend. Niet alleen het Vioolconcert en de Méditation, maar ook de Mazurka-Oberek uit 1917 van Alexander Glazoenov is hier vastgelegd. Daarmee zijn de drie werken voor viool en orkest keurig samen op één schijfje terug te vinden, en hoe voor de hand liggend ook, bij mijn weten is dat nog niet eerder vertoond. De enige vergelijkbare uitgave, met de complete concerten en concertante werken van deze componist op een dubbelaar van Warner Classics moet het stellen zonder de Mazurka. Glazoenov schreef zijn vioolconcert op het hoogtepunt van zijn roem, in 1904/5, en het is vrijwel het enige werk uit zijn machtige catalogus dat op het concertpodium heeft weten stand te houden, met de saloncompositie Méditation als goede tweede.

De Zwitser Othmar Schoeck (1886-1957) was nog jong en betrekkelijk onervaren in de grote vormen toen hij zijn enige vioolconcert in 1912 voltooide. Met dit werk deelde Schoeck een onbeantwoorde liefde met Béla Bartók. Beide mannen waren smoorverliefd op de Hongaarse violiste Stefi Geyer (1888-1956). Bartóks Eerste vioolconcert, dat pas een halve eeuw later zijn eerste uitvoering beleefde, droeg hij eveneens aan Stefi op. Bartóks concert heeft ze nooit gespeeld, dat van Schoeck heeft ze op latere leeftijd uitgevoerd en opgenomen. Bartóks 'Eerste' concert heeft in discografisch opzicht kunnen profiteren van de nabijheid van het geniale 'Tweede', en is daardoor redelijk bekend geworden. Met het concert van Schoeck is het nooit iets geworden, ondanks een enkele heroïsche Zwitserse poging. Waar Bartók in zijn lyrische ontboezeming zijn hele ziel en zaligheid bij Stefi op de stoep legt, bezingt Schoeck zijn geliefde op afstand. Zijn hartstochtelijk verlangen is er echter niet minder om, niet uitgedrukt in de taal van zijn leraar Max Reger, maar geheel gedrenkt in die van Johannes Brahms.

Voor de zoete melancholie van de jonge, en het bijna morbide pessimisme van de oude Schoeck moet je een zwak hebben. Wie zich daaraan kan overgeven ontmoet in de partituren van het Vioolconcert en de liederencyclus met orkest 'Lebendig begraben' diep ontroerende momenten. Een van de meest indrukwekkende opnamen van Dietrich Fischer-Dieskau is wat mij betreft die van 'Lebendig begraben', verschillende malen op DG (her)uitgegeven, en net zo zeldzaam als sneeuw in de zomer. Daar mogen we voor het Vioolconcert deze nieuwkomer met Chloë Hanslip aan toevoegen. Een fenomenale violiste die meermalen heeft laten horen dat zij tot grootse dingen in staat is, zeker in onbekend repertoire, getuige mijn lofzang op haar Godard-cd, uitgebracht op Naxos. Hanslip weet tot de kern van dit klankgeworden verlangen onnavolgbaar door te dringen: zo klinkt heimwee naar verliefdheid.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links