CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, juli 2018

 

Ginastera - Orchestral Works 3

Ginastera: Pianoconcert nr.1 - Variaciones Concertantes op. 23 - Concierto Argentino

Xiayin Wang (piano), BBC Philharmonic Orchestra o.l.v. Juanjo Mena
Chandos CHAN 10949 • 66' •
Opname: nov. 2016 & sept. 2017 (Variaciones), MediaCityUK, Salford (VK)

   

Argentinië heeft twee beroemde componisten voortgebracht: Alberto Ginastera (1916-1983) en Astor Piazzolla (1921-1992). Ondanks het geringe verschil in leeftijd was Ginastera de leraar en Piazzolla de leerling. Je hoeft geen muziekliefhebber te zijn om te weten wie Astor Piazzolla is, maar Alberto Ginastera? Het Koninklijk Concertgebouworkest heeft slechts tweemaal een partituur van Ginastera op de lessenaars gezet: het Harpconcert (terwille van de eigen harpiste Vera Badings) en de Suite uit Estancia. Dat harpconcert is moeiteloos het meest effectvolle (en moeilijkste) stuk dat voor het instrument is geschreven, en heeft de reputatie van Ginastera levend gehouden.

Voor het overige lijkt Ginastera vooral veroordeeld tot discografische roem, en daaraan ontbreekt het gelukkig bepaald niet. Het label Chandos presenteert hier de derde aflevering van de Orchestral Works. Eeuwig zonde dat ik de vorige afleveringen heb gemist, maar deel drie maakt veel goed door een nieuwe ontdekking: het Concierto Argentino, een pianoconcert dat de jonge Alberto schreef toen hij negentien jaar oud was. Dat was in 1935, en de gretige componist heeft goed geluisterd naar de recente successen van Gershwins Rhapsodie in Blue en het Pianoconcert van Ravel. Ginastera schreef nog twee pianoconcerten en trok zijn conclusie: zijn jeugdwerk verdween in de onderste bureaula.

De Amerikaanse pianiste Barbara Nissman heeft zich intensief beziggehouden met het oeuvre van Ginastera en ontdekte in de Fleisher Collection of manuscripts in the Free Library of Philadelphia de partituur van het Concierto Argentino. Ginastera vertelde haar dat hij van plan was om de partituur aan een revisie zou onderwerpen, maar de dood haalde hem in. Nissman bracht het Concierto in 2011 in première met het Michigan University Symphony Orchestra en de uitvoering werd opgenomen en op cd uitgebracht. Nissman is een uitstekende pianiste die zich enorm heeft ingespannen om de pianowerken en de kamermuziek van Ginastera meer bekendheid te verlenen. Echter, de matige kwaliteit van de opname en het gebrek aan coördinatie tussen piano en orkest maken die cd tot een goede tweede in vergelijking met deze nieuwkomer.

Het overige repertoire op dit derde deel bestaat uit het officiële Eerste pianoconcert en de Variaciones Concertantes, een werk dat in de eerste decennia na zijn ontstaan in 1953 enige tijd repertoire heeft gehouden, en meermalen discografisch is vastgelegd. Al in 2001 presenteerde Naxos de beide officiële pianoconcerten van Ginastera, in uitstekende uitvoeringen - ik heb ze hier besproken. Het Eerste pianoconcert en de Variaciones Concertantes dateren uit de laatste scheppingsperiode van de componist, die hij zelf aanduidde met neo-expressionisme. Die begon in 1958 met het Tweede Strijkkwartet en wordt gekenmerkt door een geheel eigen toepassing van de twaalftoonstechniek. Laat u zich echter niet afschrikken: dit zijn geen cerebrale constructies zoals Schoenberg's pianoconcert, maar kleurrijke, springlevende uitingen van een exuberante componistenziel die zichzelf speels een aantal regels oplegt.

Het Tweede pianoconcert werd door ditzelfde team opgenomen en uitgebracht in deel 2 van de Orchestral Works op Chandos. Samen met deel 3 beschikt de verzamelaar nu over een definitieve vastlegging van de drie pianoconcerten, uitgevoerd door de briljante pianist Xiayin Wang en een prachtig orkest onder een Spaanse dirigent die niet voor niets al zeven jaar chef is van dit omroeporkest. Samen scheppen ze hier een project dat naadloos aansluit bij de levenslust en musiceervreugde van Ginastera, schitterend opgenomen. Zonovergoten muziek vanuit foggy Glasgow.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links