![]() CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2015
|
Kirill Gerstein ontving in 2010 de Gilmore Artist Award. Een vierjaarlijkse onderscheiding op voorspraak, waaraan geen competitie verbonden is. Het prijzengeld liegt er niet om: maar liefst $ 300.000. De prijs werd eerder uitgekeerd aan Leif Ove Andsnes, en vorig jaar aan Rafal Blechacz. Reden genoeg om Kirill Gersteins nieuwste cd eens onder de loupe te nemen. Gerstein zelf verzorgt de toelichting, waarin hij parallellen trekt tussen twee grote klaviercycli: Moesorgski's Schilderijententoonstelling en Schumanns Carnaval. Meesterwerken die hun sporen hebben getrokken in het componeren voor de piano, door met doodsverachting alle conventies overboord te zetten. Schumanns Carnaval is het product van een verliefde jongeman, die zijn idool in klanken wil portretteren. Moessorgski drukt het verlies van zijn schilderende vriend uit in een expositie, waar hij als toeschouwer wandelt van schilderij naar schilderij. De combinatie van beide werken is verrassend en passend tegelijk. Gedurfd ook, want in dit repertoire is al het nodige gepresteerd. Sviatoslav Richter in Moessorgski en Arturo-Benedetto Michelangeli in Carnaval staan eenzaam aan de top in dit repertoire - beide uitgegeven in de serie Great Pianists of the 20th Century. Gerstein is een pianist van de 21st Century - hij kent geen vrees en heeft een visie: technisch meesterschap is geen doel in zichzelf. Muziek is poëzie - dat is wat hij hier laat horen. index |
|