CD-recensie

© Siebe Riedstra, mei 2018

Morton Feldman (1926-1987) componeerde graag met beperkingen. Dynamisch hield hij het binnen de grenzen en het aantal noten mocht niet de spuigaten uitlopen. Met dat simpele uitgangspunt verwierf hij een wereldreputatie. Wie zich vanuit die gedachte bijna tachtig minuten lang onderdompelt in het strijktrio uit 1980 ondergaat geen dwingende luisterervaring. Dit is geen muziek die je bij de lurven pakt, want daarvoor ontbreekt het gereedschap. Feldman hield zich in de laatste jaren van zijn componerend bestaan nog slechts bezig met fragiele klanken en beperkte intervallen. De geluidssterkte beweegt zich tussen onhoorbaar en zacht, de intervallen schuren tegen elkaar aan. Met die kapotte gereedschapskist bouwt Feldman zijn klinkende vergezichten. Verbrokkelde frases in de herhaling bepalen het klankbeeld. Twintig jaar geleden vastgelegd door het Hollandse Ives Ensemble, dat zich met leifde toelegt op de muziek van 'mavericks' als Charles Ives, John Cage en Morton Feldman. De opname werd destijds gemaakt voor de Hessische Rundfunk, in een tijdperk dat veel verder weg lijkt dan de twintig jaar die intussen zijn verstreken. Feldman stierf in 1987 en sindsdien is er heel veel veranderd in onze luistergewoontes. Feldman en Cage hebben plaatsgemaakt voor Einaudi en Pärt. Toch mooi dat dit dappere label(tje) het aandurft om deze bijna nostalgisch aandoende klanken opnieuw te laten horen. De heruitgave heeft net als de componist weinig nodig, een uitvouwbaar kartonnetje met de cd is genoeg. Fans van Morton Feldman hebben een juweeltje in handen.

index