CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2019
|
Toen de cd zijn intrede deed was het vooral een medium om de zieltogende 'music industry' nieuwe impulsen te geven. Dat ging vijftien jaar goed, maar in die vijftien jaar vond tevens een grootscheepse verandering plaats in diezelfde 'music industry'. Veroorzaakt door de massale doorbraak van de computer, die in combinatie met digitale technieken het opnemen van muziek tot een fluitje van een cent maakte. Letterlijk. Waar men in het analoge tijdperk eindeloos bezig was om met schaar en plakband snippertjes tape te verwijderen en te vervangen door andere snippertjes, neemt zo'n handeling in het computertijdperk seconden in beslag, en vele malen accurater. Het gevolg laat zich raden: het maken van geluidsopnamen is een realiteit waarvan vroeger alleen maar gedroomd kon worden en die bovendien de bekroning van een loopbaan betekende. Nu kan iedere getalenteerde musicus met enige handigheid zijn of haar verrichtingen vastleggen en uitbrengen - dank zij het internet ook nog in vele formaten. Toch zit er een addertje onder het gras. Veel muziekliefhebbers zijn nog steeds onder de indruk van het feit dat een artiest een of meerdere cd's heeft uitgebracht, en dan kan er verwarring ontstaan. Dat gevoel bekroop mij althans bij het beluisteren van deze cd. Want wat is hier aan de hand? De mezzosopraan Ruth Willemse presenteert zichzelf met behulp van crowdfunding in drie liederencycli die tot de top van het repertoire behoren. Daarmee gaat ze de competitie aan met legendarische zangeressen, die met één muisklik op youtube op te roepen zijn. Als je zoiets onderneemt moet je vocaal van goeden huize komen. Willemse heeft een sympathieke stem, ze zingt alle noten correct, en ze kiest een uitstekende pianist als partner. Marion van den Akker stelt de studio die wijlen haar echtgenoot Rian de Waal bouwde in het Drentse Valthermond ter beschikking en het label Et'cetera zorgt voor de distributie. Een succesformule om in het analoge tijdperk stinkend jaloers op te worden. Toch wringt er iets, want de prestaties van Willemse blijven achter bij de analoge (en digitale) concurrentie. Bovendien dringt de vraag zich op waarom juist dit repertoire werd gekozen. Voor een auditieprogramma was er niets mis mee geweest, maar voor een cd gelden gewoon strengere maatstaven. Het spijtige is dat er zo onzettend veel prachtige vocale muziek sluimert die nog steeds niet is vereeuwigd. Een intrigerend recital was voor alle hardwerkende betrokkenen een betere optie geweest. index |
|