CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2021 |
Het magnifieke romantische Harrison & Harrison orgel uit 1934 in de Chapel van King's College Cambridge onderging in 2016 een zorgvuldige revisie. Wijlen Stephen Cleobury, titularis vanaf 1982, liet vlak voor zijn overlijden in 2019 op de cd A Voice Reborn het klinkende resultaat horen. Thomas Trotter (1957) was in de jaren 70 ‘organ scholar' op dit instrument, een assistentschap dat alleen aan de beste studenten wordt toegekend. Hij heeft het dus als zijn broekzak leren kennen en er een levenslange liefde aan overgehouden. Het is weliswaar een volbloed romantisch orgel in de Britse traditie, maar het kent een universele geschiktheid voor het grote romantische repertoire, waartoe we het oeuvre van Duruflé gerust nog mogen rekenen. Maurice Duruflé (1902-1986) was uiterst kritisch op zichzelf, een eigenschap die hij deelde met zijn leraar Paul Dukas. Zijn faam berust op het mooiste Franse Requiem na dat van Gabriel Fauré. Duruflé bracht het tot welgeteld twaalf opusnummers en enkele losse werkjes – de complete orgelwerken passen precies op één cd. Thomas Trotter is een begenadigd orgelvirtuoos met een grote internationale reputatie die hier naar eigen zeggen een lang gekoesterde wens waarmaakt, met een fenomenale techniek en groot muzikaal inzicht. Om deze uitgave te promoten heeft King's College op YouTube een gefilmd recital van een uur geplaatst, waarop Trotter vier van de werken op deze cd uitvoert. Hij licht de werken zelf toe, en wisselt ze af met drie stukken van de Canadese componiste Rachel Laurin (1961). De cd-opname is werkelijk adembenemend, met een weldadige warmte, een brede sonoriteit en een basklank waar je u tegen zegt. index |
|