CD-recensie
© Siebe Riedstra, mei 2014
Conus: Vioolconcert in e Weinberg: Concertino voor viool en strijkorkest op. 42 Arenski: Vioolconcert in a, op. 54 Sergey Ostrovsky (viool), Bournemouth Symphony Orchestra o.l.v. Thomas Sanderling Naxos 8.572631 • 65' • Opname: juni 2010, The Lighthouse, Poole, Dorset |
Herman Krebbers en Theo Olof waren gewaardeerde vioolsolisten die op tijd begrepen dat je met je vioolspel ook een salaris kunt verdienen en een pensioen kunt veiligstellen zonder je artistieke idealen te verloochenen - dus namen ze een vaste baan als concertmeester. Op zich geen opzienbarend nieuws, want de grote Joseph Joachim was concertmeester van het Leipziger Gewandhausorchester. Sergey Ostrovsky is concertmeester van het Orchestre de la Suisse Romande, en stelt zich op deze cd voor als solist. Hij doet dat met een uitgekiend programma, met drie onbekende Russische vioolconcerten.
Er zijn componisten zat die het uiteindelijk moeten redden met één geslaagd werk, maar Julius Conius (1869-1942) spant de kroon: hij schreef maar één stuk, en werd er tijdens zijn leven wereldberoemd mee. Alle grote violisten namen het op hun repertoire, van Kreisler tot Heifetz en Perlman. Dat geldt in het geheel niet voor het Concertino van Mieczyslav Weinberg (1919-1996), geschreven in 1948 en pas in de eenentwintigste eeuw opgemerkt. Inmiddels zijn we erachter dat Weinberg met alleen maar dit Concertino mag toetreden tot het pantheon van Grote Twintigste-eeuwse Toondichters. Het Vioolconcert van Anton Arenski ontstond zes jaar voor dat van Conius, en is afgezien van een Pianotrio het enige werk van zijn pen dat repertoire heeft gehouden. Arenski's concert is een muzikale suikerspin van twintig minuten, bestaande uit vier deeltjes die zonder onderbreking in elkaar overgaan. Net als Tsjaikovski was Arenski een meester in het componeren van een pakkende wals, en hij bewijst dat in het derde deel. De Finale opent met het hoofdthema van het eerste deel, een passend gebaar voor een doorgecomponeerd werk.
Wie denkt dat je voor dit repertoire op Russische orkesten bent aangewezen, mag zich hier even achter de oren krabben. Britse orkesten zijn niet beter gewend dan een minimum aan repetities, en het orkest van Bournemouth loopt daarin voorop - geld speelt wel degelijk een rol. In twee dagen stond deze voortreffelijke opname op de harde schijf. Hulde ook aan Sergey Ostrovsky, een violist uit de oude Russische School, die zich hier kennelijk als een vis in het water voelt.