CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2010

 

 

Casella: Symfonie nr. 2 in c, op. 12 – Scarlattiana voor piano en orkest, op. 44

Martin Roscoe (piano), BBC Philharmonic o.l.v. Gianandrea Noseda

Chandos CHAN 10605 • 77' •

 

 

 



 
  Alfredo Casella (1883-1947)
   

Alfredo Casella werd geboren in 1883, tevens het geboortejaar van Anton Webern, en het sterfjaar van Richard Wagner en Anton Bruckner. De jonge Alfredo was een uiterst begaafd ventje en werd al op zijn dertiende naar Parijs gestuurd om te studeren bij Gabriel Fauré. Casella was niet alleen componist, maar ook pianovirtuoos en dirigent; in die laatste hoedanigheid trad hij op met alle grote orkesten van Europa en Amerika – van 1927 tot 1929 was hij zelfs dirigent van het Boston Pops Orchestra, waar hij werd opgevolgd door Arthur Fiedler. Ook in Nederland was hij meermalen te gast bij het Concertgebouworkest, en voor het jubileum van het orkest in 1938 schreef hij zijn Concert voor Orkest. Casella beijverde zich in het provinciale Italiaanse muziekleven van die tijd voor de introductie van tijdgenoten als Debussy, Ravel, Bartók en Schönberg, iets wat hem bepaald niet in dank werd afgenomen. Toch had hij in dat conservatieve klimaat waardering voor de hervormingen van Mussolini, ondanks het feit dat zijn Franse echtgenote van joodse afkomst was. Na 1942 zou dat laatste het echtpaar grote problemen bezorgen. Een ernstige ziekte maakte in 1944 een einde aan zijn compositorische activiteiten, en in 1947 overleed hij.

Zijn beide symfonieën stammen uit zijn Parijse periode en zijn nog geheel schatplichtig aan zijn toenmalige idool Gustav Mahler. De Tweede werd gecomponeerd tussen 1908 en 1910, en opgedragen aan zijn studiegenoot George Enescu. Op 23 april 1910 vond de première plaats in de Salle Gaveau te Parijs. Niet toevallig had zes dagen eerder de Franse première geklonken van de Tweede symfonie van Gustv Mahler, een gebeurtenis waarvoor Casella zich veel moeite had getroost. Igor Strawinsky leefde in die jaren ook in Parijs en introduceerde in de jaren 1920 het neo-classicisme. Dat werd de nieuwe mode, en Scarlattiana voor piano en orkest is zonneklaar geïnspireerd door Strawinsky’s Pulcinella, dat ook Pergolesiana had kunnen heten. Hoewel Chandos hiermee de plaatpremière van de Tweede Symfonie zegt te presenteren, heeft het label Naxos ook niet stilgezeten en inmiddels de beide symfonieën uitgebracht, helaas met een niet al te best orkest. Voorlopig heeft Noseda met zijn BBC orkest uit Manchester het rijk dus alleen. Laten we hopen dat Chandos ook de Eerste gaat uitbrengen, liefst gekoppeld met de prachtige Partita voor piano en orkest. Een lekkere kluif voor meesterpianist Martin Roscoe.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links