CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2010
 |
Britten: Donne Sonnets - Michelangelo Sonnets - Winter Words.
Philip Langridge (tenor), Steuart Bedford (piano).
Naxos 8.557201 • 67' •
Een lichte waarschuwing vooraf: deze uitgave verscheen in al in 1996 op het label Collins Classics. Dat label is inmiddels ter ziele, maar de betere onderdelen zijn o.a. doorgelicenseerd aan labels als Brilliant, Regis en Naxos. Goed nieuws voor koopjesjagers. Deze cd, door Naxos uitgebracht in 2004, is zo’n koopje, met drie schitterende liederencycli van Benjamin Britten door een Britse toptenor op de toppen van zijn kunnen, onnavolgbaar begeleid door een van de grootste kenners van de componist. The Holy Sonnets of John Donne op. 35, openen de cd. Deze cyclus is misschien wel de mooiste in de gehele Engelse muziekliteratuur. Luister naar het ontroerende Since she whom I lov’d (track 6) en u neemt dit schijfje gegarandeerd mee naar huis. Seven Sonnets of Michelangelo op. 22, is Brittens uitstapje naar de Italiaanse taal en helaas geen onverdeeld succes. Op deze onmiskenbaar Anglofiele muziek werkt de Italiaanse poezie enigszins als een Fremdkörper. Dat wordt uiteraard nog versterkt door de onmiskenbaar Britse vocale productie van Langridge, maar eerlijk gezegd geloof ik niet dat een uitvoering door Roberto Alagna het stuk beter tot zijn recht zou doen komen. Winter Words op. 52, op een tekst van Thomas Hardy wordt door velen nog geprefereerd boven de Donne Sonnets. Hier gaan woord en muziek inderdaad op geniale wijze samen, maar de urgentie die van het jongere werk uitgaat treft direct in het hart. Als toegift dienen twee liederen die Britten bij nader inzien niet vond passen in Winter Words. Dit is deel 7 in de voortreffelijke The English Song Series van Naxos, zoals altijd uitstekend toegelicht en met volledige teksten. De opname is prachtig