CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, augustus 2017

 

Brahms - Werken voor koor en orkest

Brahms: Schicksalslied op. 54 - Altrhapsodie op. 53 - Warum ist das Licht gegeben op. 74/1 - Begräbnisgesang op. 13 - Gesang der Parzen op. 89

Ann Hallenberg (alt), Collegium Vocale Gent, Orchestre des Champs-Elysées o.l.v. Philippe Herreweghe
PHI LPH 003 • 57' •
Opname: juli 2011, Witold Lutoslawski Studio, Polskie Radio, Warschau

   

De vier symfonieën van Brahms behoren tot het beste wat ooit in het Avondland is gecomponeerd en staan op dezelfde hoogte als de Vespers van Monteverdi, de cellosuites van Bach of Beethovens Diabelli Variaties. Ter gelegenheid van 25 jaar Orchestre des Champs-Elysées en een halve eeuw (!) Collegium Vocale Gent hebben we het plan opgevat om deze symfonieën op te nemen samen met de belangrijkste koorwerken van een componist voor wie de instrumentale en vocale muziek in essentie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Philippe Herreweghe (2017)

Bovenstaande tekst schreef Philippe Herreweghe als inleiding bij de recente uitgave van de Vierde symfonie van Brahms, op zijn eigen label PHI (LPH 025). Op die cd bestaat de aangekondigde combinatie uit de twee mooiste koorwerken die Brahms componeerde: de Alt-Rhapsodie op. 53 en het Schicksalslied op. 54. De cd zal hier binnenkort zonder twijfel uitgebreid aan de orde komen. De idee om de symfonieën nu eens niet paarsgewijs op te nemen maar te combineren met koorwerken van de meester is logisch, maar niet nieuw. John Eliot Gardiner paarde ze in zijn opname van de complete symfonieën niet alleen aan koorwerken van Brahms, maar ook aan diens grote voorbeelden Schütz en Bach.

Waar menige verzamelaar tegenaan zal hikken is het feit dat voor de uitwerking van dit plan gebruik is gemaakt van een eerdere uitgave van een viertal koorwerken met orkestbegeleiding en het eerste van de twee motetten opus 74, uitgebracht in 2011. Wie hem heeft aangeschaft zit straks met de nodige doublures, en de kritische muziekliefhebber zal zich ernstig afvragen of de toevoeging van de symfonieën aan een reeds bestaande topuitvoering van de koorwerken wel zin heeft. Wat in beide gevallen irriteert is het niet volledig uitnutten van de beschikbare ruimte. Wanneer men de Vierde symfonie in een vocaal perspectief wil plaatsen is het niet helemaal onlogisch om te denken aan BWV 150, de cantate waarin Brahms de inspiratie vond voor het Chaconnethema van de finale. Met 66 minuten speeltijd was daarvoor ruimte te over geweest. Ook op de onderhavige cd, die met 57 minuten bepaald niet overloopt, valt iets soortgelijks aan te merken. Waarom niet de extra moeite genomen om opus 74 compleet te registreren?

Voor het overige niets dan lof. Ann Hallenberg zingt als een engel. De verbazingwekkende samenwerking van (bijna) een halve eeuw tussen Herreweghe en zijn Collegium neemt zo langzamerhand legendarische proporties aan en zorgt keer op keer voor momenten van ongeëvenaarde schoonheid.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links