CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2021
(C.Ph.E.) Bach: Orgelsonates Wq 70, Wq 65/32, Wq 69 Stücke für Spieluhren Fantasia e Fuga in c, Wq 119 nr. 4 Eric Koevoets (orgel) |
 |
Eric Koevoets (1967, Rotterdam) is een organist die zijn luisteraars graag verrast met eigenzinnige orgelkeuzes. Zo nam hij Bach en Franck op in de Sint-Antoniuskerk te Dordrecht, op het Pels orgel waarvan hij tot 2006 titularis was ik heb ze elders op de site besproken. Thans is hij verbonden aan de Lambertuskerk in Rotterdam, waar hij op het Maarschalkerweerd orgel onder meer een Widor-cd opnam. Voor deze uitgave van de Orgelsonates van Carl Philipp Emanuel Bach verkaste hij een paar kilometer naar het oosten, waar twee schitterend gerestaureerde orgels staan van de bouwer Franciscus Smits in het Brabantse Deurne (1838) en Sint-Oedenrode (1839). Emanuel Bach schreef zes orgelsonates voor de zuster van zijn broodheer Frederik de Grote, prinses Amalia. Amalia was zijn leerling, die voor zichzelf een tweeklaviers instrument van bescheiden omvang had laten bouwen dat qua factuur als twee druppels water lijkt op deze instrumenten van Smits. Emanuel was weliswaar de bekendste Bach van zijn tijd, maar hij heeft slechts een handjevol orgelwerken nagelaten die in niets op die van zijn vader lijken. Ze zijn doortrokken van de heersende galante stijl, aangevuld met de Sturm und Drang' die zijn handelsmerk is geworden. Koevoets speelt hier de zes sonates Wotquenne 70, waarbij aangetekend mag worden dat hij de eerste sonate wegens de klavieromvang heeft vervangen door een alternatieve versie, Wq 65/32. Het levendige spel van Koevoets en de kruidige klank van Smits zorgen samen voor een spannende luisterervaring.