CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, april 2018

 

Bach: Fantasie & Fuga in g, BWV 542 - Triosonate in C, BWV 529 - Sinfonia BWV 29 (bewerkt door Marcel Dupré) - Partita 'Sei gegrüsset' BWV 768

Ben van Oosten (orgel)
Musikproduktion Dabringhaus und Grimm MDG 316 0127-2 • 53' •
Opname: mei 1983, Grote Kerk, Breda

 

U leest het goed: opname mei 1983. Op zich niet zo vreemd, ware het niet dat er nergens op deze uitgave vermeld wordt wanneer deze cd verscheen. In 1983 was de cd nog in ontwikkeling, en het gaat dus simpelweg om een elpee die de jonge orgelvirtuoos Ben van Oosten (1955) opnam voor het label MDG, en die nu, in 2017, voor het eerst op cd verschijnt. Sinds 1983 heeft de relatie tussen Van Oosten en MDG zich ontwikkeld tot een hechte samenwerking die heeft geresulteerd in schitterende opnamen van het grote Franse romantische repertoire. Vierne, Guilmant, Widor en Dupré zijn de namen waarmee hij de afgelopen decennia meermalen in de prijzen is gevallen.

Zonder dat succesverhaal zou deze heruitgave waarschijnlijk niet tot stand zijn gekomen. Dat Van Oosten excelleert in de Franse romantiek wil uiteraard niets zeggen over zijn Bachspel. Of misschien toch? Het derde werk op deze cd is wat dat betreft een 'eye-opener'. De Sinfonia van Cantate 29, die door Marcel Dupré van een virtuose jas werd voorzien die Van Oosten als gegoten zit. Een modeluitvoering! In een interview met Van Oosten voor de website orgelnieuws.nl geeft van Oosten het volgende atwoord op de vraag:

'Hoe ziet u Dupré als interpreet van Bach?'
'In zijn vertolking van de orgelwerken van Bach komen de karakteristieken van zijn spel duidelijk tot uiting: een objectieve houding met weinig of geen ruimte voor muzikale retoriek, verbonden met de door Dupré tot dogma verheven speeltechnische grondbeginselen van de Franse symfonische traditie (streng legatospel)'.

Ben van Oosten

Van Oosten studeerde niet bij Dupré (die in 1971 overleed, vlak voor een geplande kennismaking), maar bij André Isoir, die modernere inzichten huldigde. Van Oosten heeft het legatospel dan ook niet tot dogma verheven, maar zijn spel op deze inmiddels historische opname toont aan dat zijn bewondering voor Dupré doorgewerkt heeft in zijn interpraties. Ook hij streeft naar een zo objectief mogelijke weergave van de noten, waarin voor persoonlijke toevoegingen in de vorm van versieringen en tempofluctuaties geen plaats is. In dat opzicht waren zijn ideeën in 1983 zeker niet vooruitstrevend, en steken ze sterk af tegen die van zijn twaalf jaar oudere collega Ton Koopman. Het tijdsbeeld 1983 wordt ook bevestigd door de recente reconstructie van het Bredase orgel, dat hier inzake Bach de kans krijgt om zich optimaal te laten horen. Vanuit dat gezichtspunt is dit een gerechtvaardigde heruitgave, die recht doet aan de organist Ben Van Oosten, de orgelbouwer Flentrop die het Bredase orgel een nieuw gezicht gaf en de daarop aansluitende tijdgeest. Een waardevol déja-vu waarvan de opnametechniek de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links