CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, oktober 2012

 

 

(J.L.) Adams: songbirdsongs – Strange birds passing

The Callithumpian Consort – Stephen Drury, artistic director (songbirdsongs)

New England Conservatory Contemporary Music Ensemble o.l.v. John Heiss

Mode 240 • 45' •

Opname: oktober 2006 en 30 september 2008, Jordan Hall, New England Conservatory of Music, Boston

www.johnlutheradams.com

www.youtube.com


“If I have abdicated the position of Composer (with a capital ‘C’) it is because, like e.e.cummings: ‘I’d rather learn from one bird how to sing than teach ten-thousand stars how not to dance’. After all, what do we really create but answers to Creation?”

 Je hebt John Adams en je hebt John Luther Adams, twee Amerikaanse componisten van dezelfde leeftijd. John (1947) woont al jaren in California en is wereldberoemd. John Luther (1953), die al jaren in Alaska woont, is nog steeds niet wereldberoemd. Hij heeft andere idealen. John Luther werd geboren in de staat Missisippi en groeide niet op met klassieke muziek. Hij speelde in rockbandjes en kwam via de muziek van Frank Zappa terecht bij componisten als Varèse en Morton Feldman. Hij studeerde in California en verhuisde in 1978 naar Alaska, waar hij zich inzette voor het milieu en de pauken sloeg in het Fairbanks Symphony Orchestra. Inmiddels is hij een voltijd-componist. Voordat hij naar Alaska verhuisde werkte hij als ‘farmhand’ op een paardenboerderij. Daar noteerde hij dagelijks de vogelzang bij zonsop- en ondergang. De resultaten verwerkte hij in twee fascinerende ‘vogelzangen’, songbirdsongs (1974-9) en Strange birds passing (1983).

Van deze twee is de laatste de meest conventionele in termen van notatie. Ze is geschreven voor een klein fluitorkest (2 piccolo’s, 3 fluiten, 2 altfluiten en een basfluit). Gestyleerde vogelgeluiden spelen een belangrijke rol in een modaal klinkende partituur van krap zeven minuten. songbirdsongs is heel anders van opzet: hier worden zelfbeschikking en toeval aan het werk gezet. De bezetting is wat de fluiten betreft minder uitbundig: vier musici bespelen piccolo’s en ocarina’s. Ze worden bijgestaan door vijf slagwerkers, een celesta en een viool. Adams geeft twee delen van dit werk een vogelnaam (wood-trush, mourning dove), de overige zeven krijgen een karakterbeschrijving mee (Joyful Noise, Evensong, etc.). Hoe dat klinkt is moeilijk te omschrijven. Adams heeft zijn uiterste best gedaan om de vogelgeluiden zo nauwkeurig mogelijk op te schrijven. Piccolo’s en ocarina’s zijn de ideale instrumenten om die klanken gestalte te geven – de ocarina’s zijn in staat om de klank te ‘buigen’. Het slagwerk is er vooral voor de sfeer – zingende krekels worden perfect neergezet. Toch is dit geen goedkope volière geworden, maar een intrigerend samenstel (compositie) van door de natuur gegeven motieven. John Cage en Morton Feldman hebben uiteraard hun sporen nagelaten, maar het resultaat is een onvervreemdbaar eigen geluid. John Luther Adams is een original, in de beste Amerikaanse betekenis, op één lijn met Charles Ives, Lou Harrison, John Cage, Morton Feldman en uiteraard Frank Zappa. Op onderstaande link kunt u beluisteren hoe dat klinkt, daarna komt u vanzelf bij de complete songbirdsongs.

http://www.youtube.com/watch?v=hH6Na8nIaTU


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links