CD-recensie

 

© Gerard Scheltens, juli 2017

 

Mozart: Werken voor viool en orkest (compl.)

Mozart: Vioolconcert nr. 1 in Bes, KV 207 - nr. 2 in D, KV 211 - nr. 3 in G, KV 216 - nr. 4 in D, KV 218 - nr. 5 in a, KV 219. - Rondo in Bes, KV 269/261a - Rondo in C, KV 373
Adagio in E, KV 261

Mozart Anniversary Orchestra o.l.v. James Ehnes (viool)

Onyx Classics 4164 • 65' + 79' • (2 cd's)

Opname: augustus 2005, George Weston Recital Hall, Toronto Centre for the Arts

   

De opnamen dateren al uit 2005 en zijn gemaakt voor het toen nog bestaande label CBC Records van de Canadian Broadcasting Corporation. Ze trokken toen weinig aandacht, maar inmiddels is James Ehnes verheven tot internationale roem en het is dus niet zo gek dat Onyx ze nu opnieuw uitbrengt .

Mozartconcerten op de moderne viool zijn niet meer helemaal 'en vogue', maar wie dat denkt houdt geen rekening met individuele topprestaties. Sinds ik Ehnes in 2014 in Kopenhagen KV 216 hoorde spelen, heeft zijn Mozart mijn hart gestolen. Natuurlijk is hij zich bewust van alle inzichten van de bespelers van'period instruments', en hij weet die gelukkig te combineren met de fraaie klank van zijn "ex- Marsick Stradivarius" uit 1715, niet te verwarren met de "Marsick" uit 1705 die David Oistrakh bespeelde. Ehnes heeft in 2005 omstandig uitgelegd wat het verschil was tussen beide fameuze Stradivarius-violen, maar helaas vertelt het summiere Onyx-boekje (waarin Ehnes zelf de werken toelicht) daarover met geen woord.

Meteen bij het beluisteren van het eerste concert KV 207 valt de plezierige open klank op. Het Mozart Anniversary Orchestra is een gelegenheidsformatie van vrienden en collega's van Ehnes, afkomstig uit gerenommeerde orkesten in Amerika en Canada. Met hoeveel ze precies zijn staat er niet, maar zo te horen is het een niet al te groot orkest met spelers van formaat. De karaktervolle strijkers en een mooi geïntegreerde blazersklank vormen een mooie balans met het solo-instrument. Het spel is verfijnd, gearticuleerd en elegant en dat geldt voor de hele set, inclusief de drie losse stukken. Speciaal aanbevolen: het langzame deel van KV 211, zangeriger dan ooit. Aan de min-zijde vind ik de expressie soms wat vlak, bijvoorbeeld in het Andante cantabile van KV 218. En het alla turca waarom KV 219 befaamd is, blijft iets te keurig binnen de lijntjes. Maar dat is detailkritiek bij een opname die u heel veel plezier zal bezorgen.

Het bijzondere aan deze uitgaven zijn ook de cadensen, want die heeft James Ehnes zelf gemaakt, op grond van nauwgezet stilistisch onderzoek naar Mozarts eigen cadensen voor een aantal pianoconcerten uit dezelfde periode, waaronder het relatief weinig gespeelde KV 246 dat chronologisch precies tussen de vioolconcerten past. Het lijkt een wat vreemde exercitie (een strijker stelt andere eisen dan een toetsinstrument), maar het resultaat is heel overtuigend.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links