CD-recensie

 

© Emanuel Overbeeke, april 2019

 

Fauré: Nocturnes (compl.)

Eric Le Sage (piano)
Alpha 414 • 72' •
Opname: januari 2018, De Singel, Antwerpen

   

De Fransman Eric Le Sage is een moeilijk te classificeren pianist. Hij staat op een zeer persoonlijke wijze tussen twee speelwijzen in. Dat ik bij herbeluistering andere dingen hoorde dan bij de eerste keer, versterkt mijn vermoeden dat zijn spel rijker is dan een stereotiep. De eerste prettige eigenschap van deze vertolkingen is de liefde voor vrij hoge tempi (andere opnamen van alle nocturnes duren minstens tachtig minuten) waardoor de pianist zichzelf gelukkig minder kans geeft om te bezwijken voor de verleiding diepzinnigheid te suggereren door middel van langzame tempi en een onduidelijke frasering. De late nocturnes die lang niet allemaal heel sterk zijn, worden daardoor betere werken en zijn daarmee veel klassieker dan ze vaak lijken. Dat is zijn link met een meer klassieke speelwijze. Tegelijk geldt ook: hoe duidelijker de opbouw is op kleine schaal, hoe meer vrijheden hij zich veroorlooft met accenten, vertragingen en versnellingen in de details. Herbeluistering maakte nog duidelijker dan eerste beluistering dat de vele, in eerste instantie soms vreemde wendingen in zijn spel nuances zijn binnen een strak stramien dat deze stukken volledig recht doet. Als ik iets meer kader wil, zoals in de Nocturnes 1, 2, 4 en 5, is dat een impulsieve reactie die verdwijnt zodra verderop in het stuk de structuur duidelijker wordt. Hoor ik veel regelmaat, zoals in 9-12, dan ben ik daar achteraf zeer blij mee omdat die de stukken sterker maakt. Hopelijk mag Le Sage van Alpha meer werken van Fauré opnemen. Gezien zijn temperament gaat mijn voorkeur uit naar de barcarolles.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links