CD-recensie

 

© Emanuel Overbeeke, april 2018

 

Debussy - Rêveries de Bilitis

Debussy: Danse sacrée et profane - Proses lyriques - Ballade - Trois Chansons de Bilitis - Six épigraphes antiques

Duo Bilitis (Eva Tebbe, harp; Ekaterina Levental, harp en zangstem)
Brillant Classics 95657 • 59' •
Opname: december 2017, Sint Truiden (B)

 

Voordat ik deze cd hoorde, was ik bij een optreden van dit harpduo op de Debussy-dag op 18 maart jl. in De Oosterpoort Groningen, waar de twee dames vrijwel hetzelfde repertoire brachten. Alle werken op de cd zijn arrangementen gemaakt door de twee musici, Eva Tebbe en Ekaterina Levental. In de liederen (de Trois chansons en de Proses lyriques) had de tweede een dubbelrol.

In de regel spelen musici in de zaal beter dan in de studio, maar dit is een uitzondering. Het betere zit echter niet zoals meestal in een meer geïnspireerde presentatie van een bekende interpretatie, maar in een andere interpretatie, al vrees ik dat die mij meer sympathiekere aanpak op de cd ook is afgedwongen door de huidige modieuze noodzaak om in de studio vooral precies en perfect te spelen. Het voordeel van die noodzaak is in dit geval dat de vernieuwingen in de muziek beter uitkomen en dat deze niet worden overspoeld door vaagheden en fijnzinnigheden die zijn ingegeven door het cliché van Debussy de impressionist. (Die fijnzinnigheden kregen ruim baan bij het concert in Groningen.) In andere opzichten bevestigde de cd de indrukken opgedaan bij het Groningse concert. Danses sacrée et profane is geschreven voor harp en strijkorkest. Door de orkestpartij te spelen op harp gaat het contrast verloren tussen de lang aangehouden strijkerstonen en de spitse harpklanken, iets waarvoor deze mooi spelende dames ook geen oplossing wisten. De Ballade, oorspronkelijk voor pianosolo, verdraagt het arrangement veel beter, vooral vanwege de vele, salon-achtige arpeggio's. De liederen Chansons de Bilitis en Proses lyriques met hun mix van fin de siècle verfijning en pikante teksten die inspireerden tot een film geknipt voor Sylvia Kristel, zijn juist vanwege dat aspect meer gebaat bij een live-uitvoering met musici in een prachtige uitdossing zoals die in Groningen dan bij de iets nuchterder voordracht op de cd. (Nog een verschil: Levental, die het drama van de teksten zong en dus het erotische verlangen in de teksten moet suggereren, kijkt op de foto bij het tekstboekje aanmerkelijker zakelijker dan Tebbe die zuchtend lijkt uit te kijken naar iets onbekends.) De Six épigraphes antiques, oorspronkelijk voor piano vier handen, klinken in het arrangement veel mysterieuzer en etherischer, terwijl de pianoversie eerder innerlijke troebelen benadrukt. Kortom: ik verkeerde in de luxe twee benaderingen van dit repertoire mee te maken. Dat was zeer prettig, want bij slechts één van de twee hadden vooral bezwaren overheerst: de relatieve nuchterheid van de cd versus de overgevoelige tijdgebonden extase van het concert. De arrangementen zijn in meerdere opzichten gemaakt voor dit duo. Dat geeft deze uitvoeringen hun karakter.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links