CD-recensie

 

© Emanuel Overbeeke, augustus 2017

 

Beethoven: Pianosonate nr. 21 in C, op. 53 (Waldstein) - nr. 23 in f, op. 57 (Appassionata) - nr. 26 in Es, op. 81a (Les Adieux)

Olga Pashchenko (fortepiano)
Alpha 365 • 69' •
Opname: november 2016, Bonn

   

Hoewel ik er niet van houd om sterke, eigenzinnige persoonlijkheden te degraderen tot hun docent of milieu van herkomst, kan het in dit geval geen toeval zijn dat Pashchenko één, voor haar spel en benadering essentiële kwaliteit deelt met een van haar leraren, Alexei Lubimov (ongetwijfeld koos zij voor hem): welk klavierinstrument ze ook bespeelt (en ze is superieur op het klavecimbel, de pianoforte en de negentiende- en twintigste-eeuwse vleugel, een gegeven waar het Festival Oude Muziek reeds dankbaar gebruik van maakte), men hoort in de plaats een boeiende en veelzijdige persoonlijkheid.

De zeer directe opname is een uitstekende manier om de dramatiek en de energie in haar spel goed te laten uitkomen, met name in de snelle delen van de Waldstein en de Appassionata. Die opname zorgt er ook voor dat de vele nuances in dynamiek en ritme waarmee haar spel vol zit, niet alleen goed overkomen, maar ook de stuwende kracht in haar spel en in deze sonates extra glans geven. Ze speelt op een vleugel uit Beethovens tijd, van Conrad Graf uit 1824, en men begrijpt waarom Beethoven alsmaar vleugels met meer mogelijkheden wilde. In plaats van haar spel aan te passen aan de beperkingen het instrument wil Pashchenko de storm in deze sonates flink benadrukken. Ze kiest kortom niet voor de beschaafde en gebaande paden, maar voor het risico en de confrontatie. En wie dat echt durft, heeft veel te zeggen. Dat spel op de grens van het mogelijke maakt de cd extra aantrekkelijk.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links