CD-recensie

 

© Emanuel Overbeeke, april 2020

Thomas Adès - Works for Solo Piano

Adès: Concert Paraphrase on Powder Her Face (2009) - Still borrowing op. 7 (1992) - Darkness Visible (1992) - Blanca Variations (2015) - Traced Overhead op. 15 (1996) - Mazurkas for Piano op. 27 (2009) = Souvenir (2018)

Han Chen (piano)
Naxos 8574109 • 69' •

Opname: april 2019, Oktaven Audio, Mount Vernon (VS)

   

Thomas Adés (1971) gold bij zijn debuut begin jaren negentig als de grote belofte van de Engelse muziek. Die status dankte hij aan vele werken ontstaan in korte tijd waarin hij een maximaal eclecticisme moeiteloos verenigde met grote herkenbaarheid en zowel uiterst traditioneel als vernieuwend kon zijn in een ongrijpbare en tegelijk onloochenbare persoonlijkheid. Zijn vroege werken zijn uitbarstingen van de wil een breed erfgoed onder handen te nemen met veel energie en verfijning. De laatste jaren lijkt meer sprake van verstilling met een groter aandeel voor de geleende elementen. Steeds meer tijd spendeerde hij aan dirigeren en pianospelen. Wat ik van hem hoorde als dirigent, overtuigde mij niet helemaal, van de pianist daarentegen wel. Hij speelt met de intelligentie van een componist en het sterkst als zodanig is hij bij de componist die net zo'n meester was van de collage als hij, Janácek (binnenkort verschijnt van Adès een solo-cd met Janáceks pianomuziek).

Als de stukken op deze cd niet altijd helemaal overtuigen, ligt dat zeker niet aan de pianist Han Chen. Ook hij speelt met de intelligentie van een componist, heeft oog voor de structuur en laat zich niet van de wijs brengen door het bijzondere van details. Hij behandelt de muziek als pianomuziek. Bij veel stukken is dat terecht, maar bij enkele wil men graag een grotere klank. De Concertparafrase is gebaseerd op een opera en het materiaal is sterker als men de zang en het orkest erbij denkt. Als de stukken niet helemaal overtuigen, dan is dat omdat Adès (net als veel andere componisten) voor piano schrijft in een idioom dat zich meer leent voor ensemble, terwijl lyriek op piano al snel reminiscenties oproept aan de romantiek waardoor de muziek iets nostalgisch krijgt. Het duidelijkst is dat in Souvenir uit 2018. Door de vele tertsengangen in een quasi-tonale omgeving moest ik denken aan 'O Alter Duft', het slotdeel van Schönbergs Pierrot Lunaire. Nog even en de oude lucht is in Adès' muziek het bepalende element.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links