CD-recensie
© Aart van der Wal, maart 2020
The Singing Clarinet - Luis Fernández-Castelló Weber: Gran Duo Concertant in Es, op. 48 Mendelssohn/Fernández: Lied ohne Worte op.109 Bellini/Bassi: Fantasie op thema's uit I Puritani Schumann: Fantasiestücke op. 73 Donizetti/Bassi: Divertimento op thema's uit La Favorita Rossini: Introductie, Thema en Variaties Luis Fernández-Castelló (klarinet), Carlos Apellániz (piano) |
 |
Ik meende het al eens eerder te hebben gezien: 'The Singing Clarinet', maar thuisbrengen kon ik het niet. Wat verder speurende stuitte ik op een album van Giora Feidman met dezelfde titel. Waarbij zich uiteraard prompt de vraag voordoet of een klarinet überhaupt wel kan zingen. De Spaanse klarinettist Luis Fernández-Castelló verwijst in de toelichting daarvoor naar de 'quasi' vocale kwaliteiten van het instrument en brengt die - terecht overigens - in verband met bijvoorbeeld Mozarts Klarinetconcert en Klarinetkwintet, en Webers Gran Duo Concertant, maar ook ook met Rossini's Introductie, Thema en Variaties. Dan is de verbintenis met de opera ook snel gemaakt, zoals door het Divertimento sopra motivi dell'opera 'La favorita' van Luigi Bassi, tevens de componist annex bewerker van de Fantasie op thema's uit 'Il Puritani' van Bellini. En als er nog meer 'gezongen' moet worden, dan zijn er natuurlijk de 'Lieder ohne Worte' van Mendelssohn, door Fernández fraai gearrangeerd voor klarinet en piano. Trouwens, Schumanns overbekende 'Fantasiestücke' op. 73 lenen zich voor de meest uiteenlopende combinaties en dus ook voor klarinet en piano.
Een klarinet 'zingt' natuurlijk niet en is het wellicht beter om van 'zangerigheid' te spreken, hoewel het instrument ook pittig uit de hoek kan komen. Maar op dit album overheerst het cantabile karakter en dat doet dit duo (de Spaanse pianist Carlos Apellániz hoort er uitdrukkelijk ook bij!) uitstekend. Maar de meeste aandacht gaat natuurlijk uit naar de klarinettist met zijn gloedvolle, somtijds zelfs smeltende toonvorming, voortdurend voluit expressief, met fraai gestileerde legatobogen, de frases tot in de puntjes afgewerkt en met het oog en oor ook gericht op de meer vurige kanten van het instrument (zoals in de hoekdelen van Webers Gran Duo). Samengevat worden we aldus getrakteerd op bijzonder muzikantesk spel dat van groot engagement getuigt. Ook de voortreffelijke opname is een schot in de roos.