CD-recensie

 

© Aart van der Wal, augustus 2014

 

The Transcendentalist

Skrjabin: Préludes op. 11 nr. 21 - op. 15 nr. 4 - op.16 nr. 1 - op. 31 nr. 1 - op. 39 nr. 3 - Guirlandes op. 73 nr. 1 - Rêverie op. 49 nr. 3 - Poème languide op. 52 nr. 3

Cage: Dream - In a Landscape

Feldman: Palais de Mari

Wollschleger: Music without Metaphor

Ivan Ilic (piano)

Heresy 015 • 64' •

Opname: september en november 2013, Salle Cortot, Parijs

Website van Ivan Ilic

   

De titel van deze nieuwste cd van de Amerikaans-Servische, in Parijs wonende pianist Ivan Ilic (1978) mag op het eerste gezicht wat merkwaardig overkomen: The Transcendentalist Ivan Ilic. De ons zo vertrouwde Van Dale geeft meerdere verklaringen voor transcendent: buitenaards, alle categorieën te boven gaand (scholastiek), buiten elke ervaring vallend, boven- of buitenzintuiglijk (Kant), maar ook mediterend over bovenzinnelijke zaken die onkenbaar, onvatbaar, onaards of bovenaards zijn. Waar plaatsen we de 'transcendentale' pianist Ivan Ilic? Het antwoord vinden we in de door Eric Fraad geschreven toelichting: "Liszt used the word (in zijn alleen al vanuit technisch oogpunt beruchte twaalf études voor piano solo) to allude to the extreme difficulty of the music. The implication is that the musician who masters these works will transcend his or her technique, while stretching the physical, and by extension, expressive limits of the instrument". Je zou dus denken dat ons virtuoos pianistiek machtsvertoon te wachten staat, maar de 'beproeving' van zowel het instrument als de toehoorder blijft (gelukkig?) achterwege. Wat we wel geserveerd krijgen zijn de meest uiteenlopende klankschakeringen, interpretatieve finesse en een sprookjesachtig wisselspel tussen droom en levenslust. Worden er dan helemaal geen uiterste grenzen opgezocht? Wel degelijk, maar dan in puur expressieve zin, in een poëtisch parcours waarvan ieder detail overdacht is, in samenhang met een verbluffende spontaniteit. Theatrale bestorming blijft achterwege, contemplatie domineert. En of dit pianistiek machtsvertoon is! Naar mijn gevoel kan de ware interpreet zich niet beter bewijzen dan in deze rijk geschakeerde miniaturen waarin een nauwelijks merkbaar rubato of de geringste dynamische gradatie het verschil kan uitmaken tussen dag en nacht. Daar past een opname bij die net zo rijk geschakeerd is. Hulde aan balance engineer Judith Carpentier-Dupont die in de Parijse Cortot-zaal een waar klankparadijs heeft geschapen, niet in de laatste plaats dankzij de perfect gestemde en formidabel klinkende Steinway D. De pianist heeft zelf de editing op zich genomen!

__________________________
Zie ook Research is the key to making yourself a better musician


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links