Schumann: Fantasie in C, op. 17.

Liszt: Études d'exécution transcendante : nr. 5 (Harmonies du soir), nr. 8 (Feux-follets), nr. 9 (Wilde Jagd), nr. 10 (Appassionata), nr. 11 (Harmonies du soir), nr. 12 (Chasse-neige).

Jevgeni Kissin (piano).

RCA 09026 68262-2 • 60' •

---

Slechts weinig pianisten slagen erin om de poëtische en emotionele elementen van Schumanns onthechte Fantasie zo met elkaar te verbinden dat een hechte structuur ontstaat die de toehoorder voldoende houvast biedt. Ik ken er eigenlijk maar twee die mij tot nu toe in dit opzicht hebben overtuigd: Richter en Pollini. Kissin mag zich nu bij dit illustere gezelschap voegen met een vertolking die zo ' natuurlijk' virtuoos en vanzelfsprekend is dat je van de ene in de andere verbazing valt. De vlekkeloze techniek is slechts de drager voor de grote emotionele intensiteit die consistent ook in de dichterlijke passages wordt voorbereid om zich tenslotte maximaal te ontladen. Heel fraai zijn de kleuringsaccenten die Kissin in de accoordsequenzen weet aan te brengen, waarbij het hem ook in fortissimi lukt om met een gevarieerd kleurenpalet nog sprekende nuances aan te brengen (de tweede track levert daarvan enige aantal opzienbare staaltjes). Kissins techniek komt ook in de hondsmoeilijke Liszt-études zeer goed van pas: net als Arrau bouwt hij de climaxen subliem gedoseerd op en verstikken de flitsende passages over het gehele klavier niet in de leegheid van de epaterende virtuositeit, maar behouden ze hun muzikale substantie. De onwezenlijke sfeer in Feux-follets hoor je maar zelden zo overtuigend. De opname is aan de analytische kant en op sommige plaatsen (o.a. in Harmonies du soir) zelfs onbarmhartig. Kissin had in dit opzicht toch beter verdiend.