CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2017
Raff: Ode au Printemps op. 76 - Pianoconcert in c, op. 185 - Caprice op thema's uit 'König Alfred' op. 65 nr. 2 Tra Nguyen (piano), Praags Radio Symfonie Orkest o.l.v. Kerry Stratton |
Uit de biografische bijzonderheden die collega Kees de Leeuw in zijn bespreking van de symfonieën en een aantal orkestwerken van Joachim Raff (1822-1882) opnam (klik hier), kunt u opmaken dat deze Duitse componist een vakman was die knap kon instrumenteren. En dat hij goed op de hoogte was van de verrichtingen van zijn voorgangers en tijdgenoten, en daar dankbaar gebruik van maakte. Wat we in zijn muziek dus missen is oorspronkelijkheid. Raff is een van die vele componisten die de romantische periferie hebben bevolkt, wel degelijk goede muziek schreven, maar geen stukken die echt in het geheugen blijven hangen. Dat mag wel bijzonder heten voor een componist die in de tweede helft van de negentiende eeuw door menigeen - en daaronder niet de minsten - nog werd beschouwd als de belangrijkste symfonicus van zijn tijd. Het kan verkeren!
En wat al te verwachten viel: daarop maken deze drie werken voor piano en orkest geen uitzondering. Uitstekend geschreven, het werk van een vakman, maar beklijven doet het niet. Dat de Brits-Viëtnamese pianiste Tra Nguyen (ze heeft zich over het integrale piano-oeuvre van Raff ontfermd) zich met al haar muzikale ziel en zaligheid (en dat is alles tezamen genomen zeker niet gering!) aan deze stukken heeft gewaagd verandert daaraan helaas niets. Ook Kerry Stratton, de dirigent van het Toronto Concert Orchestra, en het goed op dreef zijnde Praags Radio Symfonie Orkest kunnen dat beeld niet doen kantelen. Wat niet wegneemt dat er ongetwijfeld liefhebbers voor dit parelende spel zullen zijn en dat het zeker niet zo is dat we hier met derderangsmuziek hebben te maken, want daar zij is eenvoudig te goed voor. Het slechtste wat er eigenlijk van kan worden gezegd is dat het typisch romantisch getinte dertien-in-een-dozijn werken zijn met weinig pakkende thema's en een nogal routineuze doorwerking. Het is teveel van het zelfde. Daarom willen ze ook maar niet beklijven. De opname paart helderheid aan sonoriteit en de toelichting is van uitstekend gehalte. Wel weer jammer dat bij ook het label Grand Piano nog steeds niet is doorgedrongen dat metadata er tegenwoordig toch echt wel bijhoren.