CD-recensie

© Aart van der Wal, september 2023

Zijn er zinvolle kritische kanttekeningen te plaatsen bij deze Rachmaninov-vertolkingen? Zelfs als ik met het spreekwoordelijke lantaarntje ernaar op zoek ga vind ik nauwelijks iets dat een kritische noot waard is. Sommige details – en dan ook nog zéér incidenteel en dan alleen nog wat betreft de orkestpartijen – hadden misschien met net even wat meer raffinement uitgelicht kunnen worden, een accentje hier of daar wat scherper aangezet, maar dat is het dan toch wel. Yuja Wang is grandioos, in haar ‘Rachmaninovs' beter dan ooit (ze heeft er al eerder een reputatie mee gevestigd), totáál geëngageerd (een betere uitdrukking verzin ik zo 1-2-3 niet) en voorts orkestraal op smaak gemaakt door het geweldig spelende Los Angeles Philharmonic dat wordt geleid door een (ditmaal zéér) bevlogen Gustavo Dudamel.

Wang is in deze spiksplinternieuwe opnamen (nog) beter dan toentertijd met Claudio Abbado in nr. 2 (2011) en met dezelfde Dudamel in nr. 3 (2014), toen met het Simón Bolivar. Trouwens, ook Dudamel presteerde in ‘LA' beter. Het pakt uit als een ideale symbiose die weliswaar ten aanzien van deze vier concerten en de Paganini-variaties niet het laatste woord kunnen zijn, maar er wel dichtbij komt.

Yuja Wang en Gustavo Dudamel in Los Angeles

Het is jammer dat Yuja Wang veelal extra aandacht op zich vestigt door haar op zijn zachtst gezegd nogal extravagante kleding (zeker voor een concertpianiste), wat menigeen zal afleiden van haar spel en op sociale media tot ongefundeerde kritiek op haar spel aanzet. Dit mag ook weleens worden gezegd.

Deze Rachmaninov-vertolkingen zijn zo intens muzikaal en vervuld van zoveel overrompelend esprit dat het iedere vorm van wezenlijke kritiek wat mij betreft doet verstommen. Al zijn er altijd wel recensenten die zich in detailgeneuzel willen verliezen.

index