CD-recensie

 

© Aart van der Wal, maart 2020

Rachmaninov: Pianoconcert nr. 1 in fis, op. 1 - Prélude op. 23 nr. 1; op. 32 nr. 12; op. 32 nr. 5; op. 23 nr.2 - Rapsodie op een thema van Paganini op. 43

Anna Fedorova (piano), Sinfonieorchester St. Gallen o.l.v. Modestas Pitrenas
Channel Classics CCS 42620 • 69•
Opname: november 2019, Tonhalle Theater St. Gallen

   

In december van het vorig jaar besprak ik haar toen laatste cd, die de titel 'Storyteller' meekreeg (klik hier). Die titel leek me uiterst passend, want 'verhalen vertellen' kan deze Oekraiënse pianiste! Uiteraard als de muziek er zich toe leent. Dat moeten velen ook hebben ontdekt, want op YouTube heeft ze evenals haar landgenote Valentina Lisitsa miljoenen volgers.

In oktober 2017 besprak ik een ander Rachmaninov-album van haar, toen met het Derde pianoconcert, aangevuld met de pianoversie van Moesorgski's Schilderijen van een tentoonstelling (klik hier). Niet op Channel Classics, maar op een ander Nederlands label: DRC, ofwel Dutch Record Company. Toen al bleek haar sterke affiniteit met het werk van deze grote Russische componist.

Hoe de balletjes precies zullen gaan rollen weet ik niet, maar het lijkt aannemelijk dat Fedorova ook de overige pianoconcerten voor Channel Classics zal gaan vastleggen. Dit nieuwe album is in ieder geval zeer veelbelovend, zoals dat al bleek tijdens het zondagochtendconcert op 2 februari in het Amsterdamse Concertgebouw, waar Fedorova te gast was samen met het Sinfonieorchester St. Gallen onder leiding van Modeste Pitrenas en waar eveneens het Eerste pianoconcert op het programma stond.

Een verhalenvertelster: geen twijfel mogelijk. Waarmee ze met 'haar' Rachmaninov' in de voetsporen treedt van coryfeeën als Vladimir Ashkenazy, Daniil Trifonov, Julius Katchen. Byron Janis, MIkhail Pletnev, de reeds genoemde Valentina Lisitsa en uiteraard de componist zelf. Ik kan geen groter compliment bedenken: het flonkerende, expressief diepgravende spel van Fedorova hield me bijna 70 minuten lang op het puntje van de stoel. Fascinerend ook hoezeer zij de vele stormachtige passages in zowel het pianoconcert als de rapsodie modelleerde en die ik zou willen kenschetsen als uiterst geraffineerd gecontroleerde onbesuisdheid. Dat is ook wat deze muziek zozeer nodig heeft en waarin ze in het overrompelend spelende orkest uit St. Gallen een ideale partner heeft gevonden. De vier préludes vormen een net zo fraaie 'toegift. De opname is zeer gedetailleerd, maar toch warm en gloedvol.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links