CD-recensie

 

© Aart van der Wal, juni 2003


Wolf: uit Michelangelo-Lieder: Wohl denk'ich oft - Alles endet, was entstehet - Fühlt meine Seele.

Rachmaninov: Droom - Deze tijd! - Mogen - Kom, laat ons rusten!

Brahms: Vier ernste Gesänge op. 121.

Harry Peeters (bas), David Bollen (piano).

TMD 940801 • 39' •



Dit zeer sombere programma (alleen het laatste van de Vier ernste Gesänge brengt enig licht in de bijna voortdurende duisternis) is deze bas op het lijf geschreven. De lange legatobogen, mezza voce, subtiele kleuren, maar ook een ruime dynamiek en de heldere dictie: het is er allemaal. De schrijnende en soms uitgesproken Slavisch getinte melancholie wordt zonder opsmuk neergezet, maar krijgt daardoor juist grote zeggingskracht. Hoogtepunt is Wolfs tweede Michelangelo-lied: Alles endet, was entstehet. Een compositorisch juweel dat altijd weer diepe indruk maakt en een van de laatste die de nog uit zijn pen zou vloeien (de Michelangelo-cyclus bleef helaas onvoltooid). Ook de Vier ernste Gesänge worden fraai vertolkt, al moet je blijkbaar bijna op middelbare leeftijd zijn om de wijsheid en bezonkenheid die in deze korte cyclus op teksten uit het Oude en Nieuwe Testament sluimeren, volledig naar de oppervlakte te brengen. De opname biedt een ideale balans en een sublieme vleugelklank. Het cd-boekje bevat helaas geen liedteksten en de speelduur is wel èrg karig.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links