CD-recensie

© Aart van der Wal, mei 2023

Het in 2016 opgerichte Koreaanse Esmé Quartet bestond ten tijde van het cd-debuut in 2019 (onder de aansprekende titel To be loved, met werken van Beethoven, Chin en Bridge) uitsluitend uit vrouwen, alle al sinds hun kindertijd vriendinnen en gezamenlijk studerend aan het Keulse conservatorium. Die cd werd bij de internationale vakpers met groot enthousiasme ontvangen en – het kan verkeren – wachtte sindsdien ook op een bespreking op onze site. Ware het echter niet dat een technisch probleem tijdens het afspelen van de zevende track een recensie verhinderde. Uit mijn notities kan ik het helaas niet meer opmaken, maar van een tweede exemplaar is het helaas niet meer gekomen, waarna de uitgave in de ‘zandbak' verzeild raakte.

Misschien toch nog even goed om te vermelden dat het Esmé ten tijde van deze opname nog uit de oorspronkelijke bezetting bestond: Wonhee Bae en Yuna Ha (viool), Jiwon Kim (altivool) en Yeeun Heo (cello), maar dat in de tussentijd Kim plaats heeft gemaakt voor Dimitri Murrath. Het is uiteraard geen onbekend verschijnsel, een personeelswissel, maar het kan wel degelijk invloed hebben op bepaalde aspecten van de vertolkingskunst (zelden of nooit op de speltechniek).

Zoals dat gold voor hun debuut-cd is ook voor dit nieuwe album gekozen voor een eigentijds werk dat zich broederlijk naast twee ‘ouwe getrouwen' heeft genesteld: Yessori, Sound from the Past, van hun landgenote Soo Yeon Lyuh (1980), in 2016 gecomponeerd voor het Kronos Quartet als onderdeel van hun project Fifty for the Future, vijftig miniaturen van vijftig verschillende componisten ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van het ensemble. Het ruim negen minuten durende gelegenheidsstuk wordt op deze cd gepresenteerd als ‘world premiere recording', wat tevens inhoudt dat het Kronos het (nog) niet op cd heeft gezet.

Mijn aandacht werd echter meer getrokken door Mozarts ‘Dissonantenkwartet' en Tsjaikovski's Eerste strijkkwartet, die zich beide in een modelvertolking mogen verheugen. ‘Model' in de zin van wat in het kwartetspel in de laatste vijftig jaar is gaan domineren: nauwelijks nog portamento, een begrensd vibrato, veelal strak aangelijnde ritmiek en een strikt heldere stemvoering in alle vier geledingen als absolute prioriteit. Daaruit volgen voorts de subtiel aangebrachte fraseringen, de rijke en volbloedige strijkersklank, het energieke karakter en het aanstekelijke muzikanteske engagement. Het is het zoveelste bewijs dat een niet specifiek aangelegde romantische speelstijl zoals in het Tsjaikovski-kwartet wel degelijk een uiterst verbeeldingsvol resultaat kan opleveren. Mozarts kwartet wint per definitie (in de meest letterlijke betekenis van het woord!) sterk bij een heldere, onopgesmukte aanpak, zoals bijvoorbeeld het Spaanse Cuarteto Casals al menigmaal aantoonde. Het is al met al een fraai album geworden waar een bijna jeugdig enthousiasme voortdurend vanaf straalt, gedragen door tot in de puntjes verzorgd ensemblespel dat zich ook in lyrisch opzicht niet onbetuigd laat.

index