CD-recensie
© Aart van der Wal, november 2021
Mozart: Vioolconcert nr. 1 in Bes, KV 207 - nr. 2 in D, KV 211 - Adagio in E, KV 261 - Rondo in C, KV 373 - Rondo in Bes, KV 269 Pentatone PTC 5186 952 • 61' • * * * Mozart: Vioolconcert nr. 3 in G, KV 216 - nr. 4 in D, KV 218 - nr. 5 in A, KV 219 Pentatone PTC 5186 479 • 78' • (sacd) |
|
Arabella Steinbacher en de Festival Strings Lucerne met als concertmeester Daniel Dodds presenteren op deze twee albums een ronduit sublieme interpretatie van Mozarts vijf vioolconcerten, het Adagio KV 261 en de beide Rondo's KV 269 en KV 373. En dan ook nog in schitterende opnamen, waarvan de ene in ‘gewoon' stereo en de andere met als ‘bonus' in surround-sound. Waarom dat onderscheid is gemaakt is mij niet duidelijk, maar wel dat er tussen beide registraties een tijdspanne is van acht jaar: de nrs. 3, 4 en 5 werden al in 2013 vastgelegd en de nrs. 1 en 2 in 2021. Ook de opnamelocaties verschillen, wat – afgezien van surround - op goede apparatuur en zeker bij gebruik van een (eveneens goede) hoofdtelefoon zeker merkbaar is. Een echt bezwaar kan dat evenwel niet zijn, want dit zijn twee afzonderlijk uitgebrachte albums (waarvoor dezelfde balance engineei en editor tekende: Erdo Groot) en van enig kwaliteitsverschil is gelukkig geen enkele sprake.
Zoals zo vaak wordt in de begeleidende documentatie door de solist in kwestie haar of zijn muzikale jeugd ter sprake gebracht die - hoe kan het anders - toen al in het teken stond van … enz. Twintig of dertig jaar verder moet dan het nieuwe album gelden als rijpe artistieke vrucht daarvan. Ik neem het - evenals menige biografie van eigen makelij graag met een fikse korrel zout als de praktijk anders uitwijst, maar in het geval van Arabella Steinbacher kan ik mij er echt alles bij voorstellen, want ze speelt deze concerten werkelijk ‘hautnah', met een enorme dosis vivo, passie en spiritualiteit. Kortom, het speelplezier is evident en zo komt het ook uit de luidsprekers: fonkelend en door en door muzikantesk. Wie geeft zich hier niet voor gewonnen?
Er is echter nog beduidend meer dat in haar spel opvalt, zoals het raffinement in articulatie en accentuering, de briljante techniek in de meest virtuoze passages, de soepele fraseringen en de slanke, ronde toonvorming.
Dit uitmuntende solospel is meer dan het halve verhaal, maar zonder een gelijkwaardige orkestpartij blijft het desondanks een mager feestje. Daar is in dit geval geen enkele sprake van, met de Festival Strings Lucerne in optimum forum. Mijn eerste kennismaking met dit ensemble lijkt inmiddels een eeuwigheid terug, toen nog ferm maar niet al te fijnmazig geleid door Bernhard Paumgartner, veelal op het prestigieuze ‘zilveren' Archiv-label. Strijkers en blazers maken er een uitermate levendig maar ook lyrisch klankfeest van, stilistisch tot in de puntjes verzorgd.
De cadensen zijn van de hand van Wolfgang Schneiderhan (KV 207, KV 211 en KV 216) en Joseph Joachim (KV 218 en KV 219). Steinbacher bespeelt een Stradivarius uit 1716 (Booth).
_________________
Bij het album PTC 5186 479 is een voucher bijgevoegd die recht geeft op op een gratis album (download in high quality).