Mozart: Serenade nr. 10 in Bes, KV 361 (Gran Partita) - nr. 12 in c, KV 388 (Nachtmusik).

Leden van het Orchestre des Champs-Élysées o.l.v. Philippe Herreweghe.

Harmonia Mundi HMX 2961570 • 71' •

---

Het 'harmoniegezelschap' (hobo's, klarinetten, bassethoorns, hoorns, fagotten) met contrabas trekt in beide serenades al zijn kleurrijke registers open en tracteert ons op prachtig solospel en al even fraaie tutti in twee van Mozarts bekendste serenades. Wat evenwel in de vertolking van de Gran Partita ontbreekt is jeugdige spontaniteit met desnoods een kruidig vleugje overmoed. Het klinkt vooral braaf en afstandelijk, het muzikale hart ligt bepaald niet op de tong, terwijl de opname ook al niet meewerkt door de overdosis nagalm, die het snelle wisselspel hoorbaar ondergraaft en de lage instrumenten (fagot, contrabas) een bol karakter verleent. Dat klemt des te meer omdat dit toch typisch muziek is die Mozart voor gebruik in de buitenlucht had bestemd.

In de Nachtmusik gaat het aanmerkelijk beter, laten de musici als het ware hun ware gezicht zien en krijgen we aldus een van de beste vertolkingen voorgeschoteld. Er wordt voortvarend en met groot elan gemusiceerd, met een extra compliment voor de geïnspireerde soli in het variatiedeel. Ook de opname - hoewel in dezelfde ruimte gemaakt - klinkt beter.

Al met al een nogal gemengd beeld dus, maar de bijgeleverde, fraai gebonden documentatie als onderdeel van de Harmonia Mundi Mozart Editie is de aanschaf eigenlijk al dubbel en dwars waard, met werkelijke schitterende afbeeldingen en een heldere toelichting op de gespeelde muziek.