CD-recensie
© Aart van der Wal, augustus 2017
|
In dit Mahler-recital zijn orkest en dirigent overtuigender dan de soliste. Het probleem is dus de Engelse mezzo Alice Coote, die zich hier althans vocaaltechnisch met een nogal wisselvallige interpretatie presenteert. Ze kent haar Mahler, ze is interpretatief zelfs brilliant, maar dat gaat helaas enigszins verloren door een niet altijd zorgvuldige frasering en een tekort aan structurele samenhang. Dat kent volgens mij slechts een puur technische oorzaak: ongelijkmatigheid in de melodievoering, wat - hoe kan het ook anders - ten koste gaat van het door Mahler met fijne penseelstreken aangebrachte filigreine lijnenspel. Raffinement, maar ook finesse huist immers ook in pure techniek. Dat is in dit geval extra jammer omdat haar vertolkingen wel degelijk exemplarisch doorleefd zijn en bovendien getuigen van een grote expressieve reikwijdte die uiterst smaakvol wordt gedoseerd. Haar dynamische nuancering treft het hart, waaraan het fraai spelende orkest zich moeiteloos en met dezelfde overtuigingskracht aansluit. index |
|