CD-recensie

 

© Aart van der Wal, mei 2011

 

 

Liszt: Orkestwerken

Hongaarse rapsodieën nr. 1-6 en 15 - Dante-Symphonie - A la Chapelle Sixtine - Les Préludes - Orpheus - Mazeppa - Hungaria - Rákoczy-Marsch - Tasso, Lamento e Trionfo - Festmarsch zur Goethe-Jubiläumsfeier

Symfonieorkest van Boedapest o.l.v. András Kórodi; Nederlands Philharmonisch Orkest en Koor
o.l.v. Hartmut Haenchen; Wiener Symphoniker
o.l.v. Yuri Ahronovitch; Hongaarse Nationale Filharmonie o.l.v. János Ferencsik

Capriccio C 7090 (4 cd's)


Zo'n vijf jaar geleden verscheen een Liszt-box met daarin vijf cd's van het Capriccio-label onder de titel 'Liszt Meisterwerke / Masterpieces'. Voor zover ik weet is die niet meer te krijgen, maar geen nood: onlangs verscheen opnieuw een Liszt-box, maar nu met vier cd's en een andere titel: 'Orchesterwerke / Orchestral Pieces'. In die tweede doos zit dus minder dan in de eerste. Wat ditmaal ontbreekt zijn de beide pianoconcerten, de Totentanz, de Wanderer-Fantasie, de Fantasie over Beethovens Ruïnen van Athene, de Grote Symfonische Fantasie over Berlioz' Lélio en de Fantasie over Hongaarse Volksliedjes. De bijdragen van vier verschillende orkesten en dirigenten doet vermoeden dat Capriccio de licenties van andere labels heeft aangekocht, wat nog eens wordt bevestigd door de verschillen in opnamekwaliteit, die deels zijn te verklaren omdat ze op verschillende locaties tot stand zijn gekomen. Maar er is nog een andere reden, want zowel over die locaties als over de opnamedata ontbreekt iedere informatie: het wel zeer bondig uitgevallen cd-boekje zwijgt erover in alle talen. Het enige werk waarvan ik de opnamedatum met zekerheid kan noemen is de live-opname van de Dante-Symphonie, gemaakt in het Amsterdamse Concertgebouw op 1 juni 1995.

Misschien vond Capriccio achteraf die vorige titel, 'Meisterwerke', toch wel iets te hoog gegrepen voor deze muziek. Want laten we wel wezen: dit zijn door de bank genomen zeker niet de stukken waar Liszt zijn nimmer uitgedoofde bekendheid, zo niet beroemdheid aan heeft te danken. Met uitzondering van de Dante-Symphonie zou ik alle overige stukken zo inruilen voor Eine Faust-Symphonie of, om me tot de pianowerken te beperken, de Années de Pèlerinage.

Liszts orkestmuziek leidt ondanks het doorgaans 'grote dramatische gebaar' in zekere zin aan een voortdurende bloedarmoede, wat nog eens in de hand wordt gewerkt door zijn neiging om het toch al niet overweldigende muzikale kruit al te verschieten voordat het goed en wel droog is. Melodische en harmonische progressie blijft bovendien herhaaldelijk in de goede bedoelingen steken. Merkwaardig toch dat we dit in zijn pianomuziek veel minder tegenkomen, al zal menigeen moeite hebben met het vaak virtuoos-epaterende karakter ervan.

De beste vertolking die op deze vijf cd's te vinden is, is die van de Dante-Symphonie, een stuk overigens dat duidelijk waarneembare raakvlakken heeft met de Faust-Symphonie. We horen Hartmut Haenchen met zijn NedPhil op zijn best, met bovendien een uitstekend presterend koor. De opname is niet spectaculair, maar in ieder geval beter dan alle andere. De overige uitvoeringen behoren zonder uitzondering tot de middelmaat: er zitten geen uitschieters tussen dit gewoon gedegen vakwerk dat deze muziek met geen mogelijkheid boven zichzelf uittilt. De opnamekwaliteit is redelijk, maar ook niet meer dan dat. Dat de klank in climaxen (en dat zijn er in deze muziek nogal wat) nogal eens dichtloopt of licht vervormt (ook in de Dante-Symphonie) moet op de koop toe worden genomen.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links