CD-recensie
© Aart van der Wal, juli 2022
Shadows Fanny Mendelssohn: Fantasie in g Felix Mendelssohn: Cellosonate in D, op. 58 Clara Schumann: Drei Romanzen op. 22 Gustav Jenner: Cellosonate in D (1901) Lorenzo Meseguer (cello), Mario Mora (piano) |
Negentiende-eeuwse composities van twee dames en twee heren: het is alleen al qua programma een uitstekende keuze. Daaronder Gustav Jenner (1865-1920), voor zover bekend de enige leerling van Johannes Brahms (1833-1897). Ik heb de discografie (uiteraard op basis van de huidige stand van zaken) erop nageplozen, maar diens cellosonate, gecomponeerd in 1901, heb ik er slechts eenmaal in aangetroffen; op het label Divox, samen met Brahms' Tweede cellosonate en Herzogenbergs Legenden, met Peter Horr (cello) en Saiko Sasaki (piano). En dan dus dit nieuwe album van het Spaanse label Eudora.
Dat de sonate een treffende verwantschap toont met de beide cellosonates van Brahms ligt voor de hand, maar opzienbarend is toch vooral de de hoge kwaliteit ervan, zowel wat betreft de compositorische techniek als de getoonde inventie. En zijn docent (zelf de componist van twee cellosonates) kon Jenner er niet meer over raadplegen, want die was vier jaar eerder al overleden.
Het recital is evenwichtig opgebouwd: na een bescheiden begin met Fanny Mendelssohns Fantasie in g wint het programma sterk aan inhoud en kracht door de Cellosonate op. 22 van haar broer Felix, waarna Clara Schumanns drie korte Romances op. 22 (samen zouden ze, los van de gekozen vorm, overigens best als cellosonate kunnen doorgaan) het stokje overnemen en vervolgens de opmaat vormen voor dat sluitstuk, de reeds aangehaalde Cellosonate in D van Jenner.
Ook in Spanje kennen ze uiteraard dit repertoire en de uitvoeringen getuigen ervan: een direct aansprekende combinatie van energieke kracht en lyrische bezonkenheid, terwijl het speltechnisch vocabulaire in dit opzicht alles mogelijk maakt. Het geeft alles bijeengenomen de indruk van idiomatische verklankingen die wereldtop uitstralen. Met als niet belangrijke bonus die vrijwel onbekend gebleven Cellosonate van Gustav Jenner, sowieso al een aanwinst van belang en dan ook nog in deze excellente vertolking. De opname (surround en stereo) zet beide instrumentalisten bovendien in een uitermate verleidelijk zonnetje. En dat voor een album dat - overigens terecht! - de titel Shadows meekreeg!