CD-recensie

 

© 2003 Aart van der Wal

 

Beethoven: Pianoconcerten nr. 5 in Es, op. 73 - nr. 4 in G, op. 58 - Vioolsonate nr. 10 in G, op. 96.

Mozart: Pianoconcerten nr. 12 in A, KV 414 - nr. 21 in C, KV 467 - nr. 27 in Bes, KV 595.

Brahms: Pianoconcert nr. 2 in Bes, op. 83 - Vioolsonate nr. 2 in A, op. 100.

Schubert: Vioolsonatine nr. 1 in D, D 384.

Dame Myra Hess (piano), Isaac Stern (viool), div. orkesten en dirigenten.

Music & Arts CD-779 • 71' + 59' + 60' + 78' • historische opnamen (4 cd's)


De Engelse pianiste Myra Hess (1890-1965) gaf tussen 1907 en 1961 vele concerten in met name Engeland, Amerika en ons eigen land. Zo haalde Willem engelberg haar in 1912 naar het Amsterdamse Concertgebouw. Zij gold als een grote muzikale persoonlijkheid en niet alleen door haar glanzende pianistiek, maar ook door de muzikale integriteit die haar vertolkingen uitstraalden. Evenals Clara Haskil was zij wars van compromissen en kwam de componist altijd op de eerste plaats. Het merendeel van de op deze cd's vastgelegde live-uitvoeringen getuigt daar ook van, al moet wel menigmaal door vervorming, brom, ruis, . spetters en tikken heen geluisterd worden. De opnamen werden gemaakt tussen 1949 en 1960 en sommige zijn dusdanig ten prooi aan allerlei stoorgeluiden en drop-outs dat de voordrachtskunst van Myra Hess nog maar nauwelijks tot de luisteraar doordringt. Beethovens op. 58 werd in 1952 opgenomen, maar de registratie lijkt afkomstig uit de jaren dertig en de noten wringen zich met moeite door het sleutelgat. Mozarts KV 467, vastgelegd in 1949, gaat bijna ten onder in een doffe klank. Het heeft er alle schijn van dat het meeste materiaal afkomstig is van Amerikaanse en Engelse radio-uitzendingen. Het was zeker aantrekkelijker geweest, wanneer gebruik had kunnen worden gemaakt van de oorspronkelijke banden, maar die zullen om de een of andere reden wel niet beschikbaar zijn geweest. Grosso modo wegen de vertolkingen toch niet op tegen de aanzienlijke sonische belemmeringen. In die tijd konden slechts weinig pianistes het tegen haar technisch gerijpte en erudiete spel opnemen, maar in de afgelopen dertig jaar zijn de bordjes behoorlijk verhangen, nog afgezien van de al uit puur musicologisch oogpunt gemaakte vorderingen. Het is trouwens niet alleen maar muzikaal goud dat hier blinkt. In het tweede pianoconcert van Brahms komt het openingsdeel moeizaam op gang en ontbreekt de scherpe ritmiek in de finale. Het slotdeel van Beethovens op. 96 en het eerste deel van Schuberts sonatine in D verlopen te nadrukkelijk en te traag en ontstaat een hoekige klank. De matige tot ronduit slechte geluidskwaliteit tevens in aanmerking nemende, lijkt deze uitgave mij dan ook vooral interessant voor diegenen die primair in de uitvoeringspraktijk uit die periode of in het pianospel van Myra Hess zijn geïnteresseerd.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links